fbpx

NEWS:

BYLINY DZIKO ROSNĄCE

Mięta długolistna – Mentha longifolia L.

Rodzina: Lamiaceae – jasnotowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

miejsca wilgotne, nieużytki, brzegi wód

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

żyźniejsze, średnio wilgotne do podmokłych

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

3-4 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion, podział

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

400-600 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

6,5-17,5 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

brak danych

mieta_dlugolistna_(09)
Mięta długolistna
Mentha longifolia L.
[DE] Die Rossminze
[EN] horse mint

Roślina występuje w miejscach wilgotnych, nad brzegami wód (rzek, stawów, rowów) i na nieużytkach. W przeciwieństwie do innych gatunków mięt słabo pachnie. Wytwarza podziemne rozłogi oraz nadziemną, czworokątną na przekroju łodygę dorastającą do 1 m wysokości.

Na łodydze osadzone są liczne lancetowate, ostro zakończone liście z piłkowanym brzegiem. Górna powierzchnia blaszki jest ciemnozielona, dolna pokryta gęstym kutnerem. Niewielkie (o długość 5-6 mm) fioletowe lub różowe kwiaty formują walcowate nibykłosy opatrzone szydlastymi podsadkami.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Mięta wymaga żyźniejszych, średnio wilgotnych do podmokłych gleb. Można ją rozmnożyć przez podział lub wysiew nasion (najlepiej jest przygotować rozsadę).


Komosa biała (= lebioda)Chenopodium album L.

Rodzina: Chenopodiaceae – komosowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

miejsca ruderalne, przydroża, miedze, pola uprawne

tab_glebaGleba:

praktycznie każda

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-X

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 3 mies.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

brak produkcji nektaru

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

brak danych

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

żółty

komosa-biala
Komosa biała
Chenopodium album L.
[DE] Der Weiße Gänsefuß
[EN] lamb’s quarters, melde, goosefoot

Jest ruderalną, bardzo rozpowszechnioną rośliną występującą prawie na całym świecie. Można ją spotkać na przydrożach, nieużytkach, miedzach, na terenach nadrzecznych, w uprawach zbożowych i okopowych (jest jednym z najpospolitszych chwastów).

W Himalajach i niektórych rejonach Indii jest uprawiana i wykorzystywana jako warzywo (liście i pędy), natomiast w niektórych stanach USA i w Kanadzie dostarcza paszy dla owiec i trzody chlewnej.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Kwiaty komosy dostarczają jedynie pyłku, który pszczoły chętnie zbierają w drugiej połowie lata i jesienią. Pyłek zbierany jest głównie w godzinach rannych.

Komosa rośnie praktycznie na każdej glebie, ale najlepiej na podłożach żyznych, zasobnych w składniki pokarmowe, głównie w azot. Rozmnaża się z nasion.


Krwawnica pospolita – Lythrum salicaria L.

Rodzina: Lythraceae – krwawnicowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

wilgotne łąki, torfowiska, brzegi wód

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne, półcieniste

tab_glebaGleba:

wilgotna, mokra, o odczynie obojętnym

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-VIII

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 6 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion, sadzonki wierzchołkowe, podział

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

do 260 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

30- 40 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

szarozielony, szarożółty

krwawnica%20pospolita%20(1)
Krwawnica pospolita
Lythrum salicaria L.
[DE] Der Gewöhnliche Blutweiderich
[EN] purple loosestrife

Gatunek związany jest z terenami wilgotnymi, można go spotkać w rowach, nad wodami, na wilgotnych łąkach i w wilgotnych lasach. Roślina wykształca krótkie, zdrewniałe kłącze oraz wzniesioną, kanciastą i owłosioną łodygę dorastającą do 0,5-1,5 m wysokości.

Lancetowate, zaostrzone na szczycie liście przypominają liście wierzb, do czego nawiązuje łacińska nazwa gatunkowa (łac. salicarius = podobny do wierzby, wierzbowy, rosnący wśród wierzb).

Nazwa ta prawdopodobnie związana jest także z częstym występowaniem roślin w łęgach (lasach z przewagą wierzb). Liście nie wykształcają ogonków, wyrastają naprzeciwlegle lub po 3 w okółkach. Kwiaty o purpurowoczerwonej, rzadziej różowej koronie, zebrane są w okazałe, kłosokształtne kwiatostany na szczytach łodyg.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Wydajność miodową szacuje się do 260 kg/ha. Z podtapianych, rzadko koszonych łąk, na których dominuje krwawnica, można uzyskać miód odmianowy. Podczas pełni kwitnienia na 1 m2 obserwowano 12-15 zbieraczek pyłku, które najintensywniej pracowały w godzinach 9:00-15:00.

Każdy rodzaj trójpostaciowego kwiatu produkuje pyłek nieco innej barwy, stąd też obnóża mogą mieć kolor od szarozielonego do szarożółtego. Wydajność pyłkowa wynosi około 30-40 kg/ha.

Rośliny preferują wilgotne i mokre gleby o odczynie obojętnym oraz słoneczne stanowiska. Można je rozmnażać przez podział (jest on trudny, gdyż karpy korzeniowe silnie drewnieją), siew nasion oraz sadzonki wierzchołkowe pobierane w IV-V. Zalecana rozstawa to 40-70 cm w rzędzie.


Sadziec konopiasty – Eupatorium cannabinum L.

Rodzina: Asteraceae – astrowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

lasy, wilgotne łąki, brzegi wód, rowy

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

żyzna, wilgotna, wapienna

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 7 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion, podział

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

140-170 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

brak danych

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

białoszary

sadziec_konopiasty_(14)
Sadziec konopiasty
Eupatorium cannabinum L.
[DE] Der Gewöhnliche Wasserdost
[EN] hemp-agrimony,
holy rope

Nazwa rodzajowa rośliny związana jest z królem Pontu Mitrydasem VI (zwanym Eupatorem), który stosował roślinę przy dolegliwościach wątroby, bądź wywodzi się od słowa hepatórius = ziele, środek na chorą wątrobę.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Sadziec konopiasty zaliczany jest do dobrych późnoletnich pożytków, zwłaszcza dla pszczół o dłuższych języczkach. Kwiaty dostarczają pyłku i nektaru. Jeden kwiat wydziela w ciągu życia 0,04 mg nektaru. Wydajność miodowa wynosi około 140-170 kg/ha. Z pyłku robotnice formują białoszare obnóża.

sadziec_konopiasty_(1)
Sadziec konopiasty. Fot. Aneta Sulborska

Rośliny najlepiej rosną na glebach żyznych, wilgotnych, zasobnych w wapń. Preferują stanowiska słoneczne. Można je rozmnażać przez podział lub z siewu nasion.


Lebiodka pospolita – Origanum vulgare L.

Rodzina: Lamiaceae – jasnotowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

widne lasy i zarośla, suche wzgórza, obrzeża lasów, nasypy

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

żyzna, przepuszczalna, dostatecznie wilgotna, zasobna w wapń

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

7-8 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion, podział

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

100-500 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

brak danych

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

brązowozielonkawy

lebiodka_(33)
Lebiodka pospolita
Origanum vulgare L.
[DE] Oregano
[EN] Oregano

Lebiodka występuje w widnych lasach i zaroślach, na suchych wzgórzach, skrajach lasów i nasypach. Jej łacińska nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów oros = góra i ganos = ozdoba, gdyż często rośnie także na zboczach gór stanowiąc ich dekorację.

Lebiodka wykształca silne, płożące się kłącze i podziemne rozłogi. Część nadziemną stanowią sztywne, wzniesione lub podnoszące się łodygi dorastające do 20-80 cm wysokości. Liście są jajowate, całobrzegie i krótkoogonkowe, wyrastają parami naprzeciw siebie.

Drobne, różowe lub różowofioletowe kwiaty zebrane są na szczycie pędu w wierzchotkowate baldachogrona lub wiechy. Kwitnienie przypada na VII-IX. Owocem jest rozłupnia. Cała roślina charakterystycznie pachnie. Ów zapach zawdzięcza olejkowi eterycznemu bogatemu w tymol, który początkowo działa pobudzająco, a później narkotycznie.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Dodatek nektaru lebiodkowego do miodu wielokwiatowego podnosi jego walory smakowe. Z pyłku robotnice formują brązowozielonkawe obnóża.

Roślina najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, dostatecznie wilgotnych i zasobnych w wapń. Preferuje stanowiska osłonięte i nasłonecznione. Można ją rozmnożyć przez nasiona wysiewane w IV w rzędy do 30-40 cm.

Nasiona są bardzo drobne, więc należy je przykryć najwyżej 0,5 cm warstwą gleby. Innym sposobem rozmnażania jest podział roślin wiosną i wysadzenie w rozstawie 50 × 50 cm lub 40 × 60 cm.


Dzięgiel leśny (= angelika, pociąglik)Angelica sylvestris L.

Rodzina: Apiaceae – selerowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

mokre łąki, wilgotne lasy i zarośla, brzegi rzek, torfowiska niskie

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

wilgotna, żyzna, próchniczna, o odczynie obojętnym

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

2-3 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

80-250 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

10-16 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

żółtawy

dziegiel_lesny_Angelica_sylvestris_fot_Barbara_lotocka
Dzięgiel leśny
Angelica sylvestris L.
[DE] Die Wald-Engelwurz
[EN] wild angelica

Jest silnie aromatyczną rośliną dorastającą do 1,5 m wysokości, występującą na mokrych łąkach, w wilgotnych lasach i zaroślach oraz na torfowiskach niskich i nad brzegami rzek. Jej obecność wskazuje na zwiększoną zawartość próchnicy w glebie.

Część podziemną dzięgla stanowi długi, palowy korzeń o intensywnym zapachu (który wiosną zawiera żółty sok) oraz wrzecionowate, biało zabarwione kłącze o marchwiowym aromacie oraz gorzkim, palącym smaku.

Łodyga jest wzniesiona, w górnej części rozgałęziona i owłosiona, delikatnie żeberkowana i pusta w środku. Duże (nawet do 60 cm długości), podwójnie lub potrójnie pierzaste liście o rozdętych pochwach liściowych (nasadowe części liścia) osadzone są na łodydze skrętolegle.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

W ciągu doby jedna roślina wydziela około 190 mg cukrów w nektarze. Wydajność miodową oszacowano na 80-250 kg/ha. Masa pyłku wyprodukowana przez dziesięć kwiatów wynosi 0,51 mg, przez jeden kwiatostan około 36 mg. Z pyłku robotnice formują żółtawe obnóża. Wydajność pyłkowa wynosi około 10-16 kg/ha.

Gatunek dobrze rośnie na glebach wilgotnych, żyznych i próchnicznych o odczynie obojętnym. Można go wykorzystać do poprawy pożytków pszczelich na średnio wilgotnych i wilgotnych nieużytkach. Najprostszym sposobem rozmnażania jest wysiew owoców.

Należy to robić zaraz po zbiorze, gdyż nasiona szybko tracą zdolność kiełkowania. Młode rośliny z rozsadnika zaleca się wysadzać na miejsce stałe w dość dużej rozstawie np. 60 × 60 cm, zważywszy na fakt, że po wyrośnięciu zajmują dużo miejsca i na jednym stanowisku będą pozostawały kilkanaście lat.


Mikołajek płaskolistny – Eryngium planum L.

Rodzina: Apiaceae – selerowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

miedze, ugory,
słoneczne zbocza

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

lekka, piaszczysta

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 5 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

375-1000 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

30-180 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

kremowobiały

mikolajek_plaskolistny_(4)
Mikołajek płaskolistny
Eryngium planum L.
[DE] Der Flachblatt-Mannstreu
[EN] blue eryngo, flat sea holly

Mikołajek rośnie w miejscach słonecznych np. na miedzach, ugorach, słonecznych zboczach. Wykształca długi, palowy korzeń i wzniesioną, górą rozgałęzioną łodygę (osiągającą 30-100 cm wysokości) pokrytą przez sztywne i kolczaste liście.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

mikolajek_plaskolistny_(7)
Mikołajek płaskolistny. Fot. Aneta Sulborska

Ich koncentracja w nektarze wynosi 40-60%. Wydajność miodową oceniono na 375-1000 kg/ha. Jeden kwiat produkuje 0,08-0,1 mg pyłku. Wydajność pyłkowa waha się od 30 do 180 kg/ha.

Mikołajek najlepiej rośnie na lekkich, piaszczystych glebach oraz na stanowiskach słonecznych. Najłatwiej rozmnożyć go z nasion wysiewanych jesienią lub wczesną wiosną. Rośliny łatwo dają także samosiewy. Mikołajek należy do roślin wybitnie sucholubnych, dlatego też nadaje się do zagospodarowywania suchych nieużytków.


Nawłoć pospolita (= złota rózga)Solidago virgaurea L. (= Solidago virga-aurea L.)

Rodzina: Asteraceae – astrowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

widne lasy i zaroślach, przydroża, suche łąki i murawy, słoneczne zbocza

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

lżejsza, umiarkowanie wilgotna, piaszczysto-gliniasta

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 4 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

10-500 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

40-70 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

ceglastopomarańczowy

nawloc_pospolita_(2)
Nawłoć pospolita
Solidago virgaurea L.
[DE] Die Gewöhnliche Goldrute
[EN] European goldenrod

W Polsce jest jedynym rodzimym gatunkiem nawłoci. Rośnie w widnych lasach i zaroślach, na przydrożach, suchych łąkach i murawach oraz słonecznych zboczach. Niekiedy nazywana jest mimozą północy. Część podziemną rośliny stanowi krótkie kłącze oraz liczne korzenie.

Łodygi są wzniesione, rzadko owłosione, wewnątrz puste, osiągają 20-90 cm wysokości. Wyrastają z nich liczne liście: odziomkowe mają ogonki i eliptyczny lub jajowaty kształt, górne są lancetowate o bardzo krótkich ogonkach lub siedzące.

Kwiaty zebrane są w złocistożółte koszyczki o średnicy 0,5-2 cm, które tworzą wzniesione grona lub pozorne wiechy. Z ich wyglądem związana jest łacińska nazwa gatunkowa virga-aurea (łac. virga = gałązka, aureus = złoty) i jej polski odpowiednik złota rózga.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Najwięcej pszczół zbierających pyłek obserwuje się w godzinach 12:00-14:00. Dziesięć kwiatów produkuje 0,13-0,23 mg pyłku, z którego robotnice formują ceglastopomarańczowe obnóża. Wydajność pyłkowa wynosi 40-70 kg/ha.

Roślina dobrze rośnie na lżejszych, piaszczysto-gliniastych glebach o umiarkowanej wilgotności. Daje sobie radę także na podłożach suchych i piaszczystych. Lubi słoneczne stanowiska. Rozmnaża się z siewu wprost do gruntu we IX lub na rozsadnik w III. Rozsadę wysadza się na miejsce stałe w fazie 4-5 liści w rozstawie 30-40 × 15-20 cm.


Nawłoć kanadyjska – Solidago canadensis L.

Rodzina: Asteraceae – astrowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

doliny dużych rzek, miejsca ruderalne, tereny kolejowe

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

praktycznie każda

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 6-8 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

podział, siew

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

480-1000 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

45-90 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

ceglastopomarańczowy

nawloc_kanadyjska_10
Nawłoć kanadyjska
Solidago canadensis L.
[DE] Die Kanadische Goldrute
[EN] Canada goldenrod

Nawłoć kanadyjska została sprowadzona do Europy z Ameryki Północnej w calach dekoracyjnych. Niedługo potem zdziczała i zaczęła się intensywnie rozprzestrzeniać. W Polsce często występuje w dolinach dużych rzek (zwłaszcza w zaroślach łęgowych) oraz w miejscach ruderalnych.

Jest gatunkiem bardzo ekspansywnym, świetnie aklimatyzującym się do nowych warunków i przez przyrodników traktowany jest jako szkodliwy chwast zagrażający naszej rodzimej florze. W Polsce (i nie tylko) ma status rośliny inwazyjnej. Rośliny rosną w zwartych kępach i wolniej się rozrastają niż nawłoć późna.

Częścią podziemną rośliny jest kłącze, z którego wyrastają rozłogi. Część nadziemną stanowi wzniesiona, szorstko owłosiona na całej długości łodyga, osiągająca do 2 m wysokości. Liście są podłużnie-lancetowate, zaostrzone, ostro piłkowane, na górnej powierzchni wyraźnie szorstkie a spodem owłosione.

Łodyga zakończona jest kwiatostanem. Składa się on z wielu małych, żółtych koszyczków o średnicy 3-5 mm (mniejszych niż u nawłoci późnej) utworzonych z brzeżnych kwiatów języczkowatych stanowiących powabnię i kilkunastu środkowych kwiatów rurkowatych dostarczających pożytku.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Oprócz nektaru pszczoły zbierają z kwiatów także pyłek, najintensywniej w godzinach 10:00-12:00, z którego formują ceglastopomarańczowe obnóża. Wydajność pyłkowa zwartego łanu wynosi 45-90 kg/ha.

Roślina nie ma specjalnych wymagań klimatyczno-glebowych, świetnie daje sobie radę nawet na piaskach. Łatwo się rozrasta za pomocą kłączy oraz daje liczne samosiewy.


Nawłoć późna (= nawłoć olbrzymia)Solidago gigantea Aiton.

Rodzina: Asteraceae – astrowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

nieużytki, zręby leśne, doliny dużych rzek

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

piaszczysta, słaba

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX(X)

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 5-6 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

podział, siew

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

do 900 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

50-70 kg/ha

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

ceglastopomarańczowy


Nawłoć późna
Solidago gigantea Aiton.
[DE] Die Riesen-Goldrute
[EN] tall goldenrod

Jej ojczyzną jest Ameryka Płn., do Europy zaś została sprowadzona w XIX w. w celach ozdobnych. Jednakże roślina zdziczała i bardzo szybko zaczęła się rozrastać na nieużytkach, zrębach leśnych i w dolinach dużych rzek, skutecznie wypierając rodzime gatunki.

Często występuje na tych samych stanowiskach co nawłoć kanadyjska i podobnie jak ona otrzymała status rośliny inwazyjnej. Nawłoć późna wykształca silne, podziemne kłącza i rozłogi, dzięki którym rozrasta się, tworząc kępy lub łany.

Jej łodygi nadziemne (do 1,5-2 m wysokości) są wzniesione, często czerwonawo nabiegłe, nagie, jedynie odgałęzienia kwiatostanu pokryte są włoskami. Liście mają lancetowaty kształt i zaostrzony wierzchołek oraz gładką powierzchnię górną.

Kwiaty tworzą bardzo liczne, złotożółte koszyczki o średnicy 4-8 mm zebrane w piramidalne wiechy o długości do 25 cm. Pojedynczy koszyczek zbudowany jest z brzeżnych kwiatów języczkowatych oraz środkowych rurkowatych. Kwiaty języczkowate są nieznacznie dłuższe od rurkowatych.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Roślina dobrze rośnie nawet na słabych, piaszczystych glebach, ale co najmniej lekko wilgotnych.

nawloc_pozna_(15)
Fot. Aneta Sulborska Nawłoć późna.

Ostrożeń warzywny (= czarcie żebro)Cirsium oleraceum (L.) Scop.

Rodzina: Asteraceae – astrowate

tab_wystepowanieWystępowanie:

miejsca wilgotne, brzegi wód, rowy, wilgotne łąki, torfowiska

tab_stanowiskoStanowisko:

słoneczne

tab_glebaGleba:

próchniczna, zasobna w składniki pokarmowe, o zmiennej wilgotności

tab_termin-kwitnieniaTermin kwitnienia:

VII-IX

tab_dlugosc-kwitnieniaDługość kwitnienia:

~ 4 tyg.

tab_rozmnazanieRozmnażanie:

siew nasion

tab_wydajnosc-miodowaWydajność miodowa:

500-600 kg/ha

tab_wydajnosc-pylkowaWydajność pyłkowa:

brak danych

tab_kolor-obnozyKolor obnóży:

kremowy, jasnoszary

Ostrozen-warzywny
Ostrożeń warzywny
Cirsium oleraceum (L.) Scop.
[DE] Die Kohl-Kratzdistel
[EN] cabbage thistle, Siberian thistle

Występuje w miejscach wilgotnych, nad brzegami wód, w rowach, na wilgotnych łąkach i torfowiskach. Częścią podziemną rośliny jest walcowate, zgrubiałe w węzłach, niemal poziome kłącze.

Wyrastają z niego wzniesione, pojedyncze lub nieznacznie w górnej części rozgałęzione, wewnątrz puste łodygi, osiągające do 0,5-1,5 m wysokości. Liście mają miękkie, kolczaste brzegi oraz czasem włoski na powierzchni.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów

Nektarowanie rozpoczyna się po rozkwitnięciu kwiatów od wczesnych godzin rannych i trwa do końca dnia lub przedłuża się na kolejny dzień. Jeden kwiat wydziela w ciągu życia średnio 1,5  mg nektaru zawierającego 0,8  mg cukrów.

Ich koncentracja w nektarze wynosi 40-70%. Wśród cukrów dominuje głównie sacharoza. Wydajność miodowa wynosi 500-600 kg/ha. Miód z ostrożenia ma żółtawy kolor i bardzo słodki smak. Z pyłku robotnice formują duże, kremowe lub jasnoszare obnóża.

ostrozen_warzywny_(9)
Ostrożeń warzywny. Fot. Aneta Sulborska

Gatunek najlepiej rośnie na glebach próchnicznych, zasobnych w składniki pokarmowe i o zmiennej wilgotności. Rozmnaża się z nasion.


 Wydanie tradycyjneZamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"

Rośliny pożytkowe


Rośliny pożytkowe