Cześć III. Cykl rozwojowy rodziny pszczelej

Prowadzenie pasieki jest zajęciem typowo sezonowym. Wynika to z cyklu rozwojowego rodziny pszczelej, uwarunkowanego porami roku. W klimacie umiarkowanym cykl ten rozpoczyna się w drugiej części zimy, kiedy pszczoły zaczynają intensywnie karmić matkę i opiekują się czerwiem, którego z upływem czasu jest coraz więcej.

Najważniejszym bodźcem decydującym o rozpoczęciu cyklu życiowego rodziny pszczelej jest wydłużający się dzień. Celem, do którego dąży rozwijająca się rodzina pszczela jest osiągnięcie struktury i liczebności pozwalającej na wydanie silnego roju lub kilku rojów.

Ponieważ zarówno nowe roje, jak i rodzina macierzysta muszą mieć dosyć czasu, by dojść do kondycji pozwalającej przetrwać zimę i zgromadzić wystarczającą ilość zapasów, pszczoły dążą do jak najszybszego osiągnięcia siły pozwalającej na wyrojenie się.

Rozwój wiosenny pszczół jest więc bardzo dynamiczny, a w rodzinach pszczelich wiosną tkwi ogromna energia pozwalająca na osiągniecie w krótkim czasie kondycji rozpłodowej, w praktyce objawiającej się wystąpieniem nastroju rojowego.

Przedwiośnie i wiosna są więc dla rodziny pszczelej okresem odbudowy jej liczebności i struktury, którego apogeum jest wydanie potomstwa. Reszta sezonu to ponowna odbudowa siły potrzebnej do przetrwania zimy.

W drugiej części lata czerwienie zmniejsza się jeszcze bardziej, by na początku jesieni kalendarzowej, również pod wpływem zmniejszającej się temperatury na zewnątrz, ustać zupełnie. Jesienią niskie temperatury zmuszają pszczoły do utworzenia ścisłego kłębu zimowego, w którym cały czas utrzymywana jest temperatura pozwalająca na przebieg wszystkich procesów życiowych.