Bajka edukacyjna dla dzieci

Pszczółka nasza przyjaciółka

Pewnego dnia mała pszczółka postanowiła zwiedzić świat i odleciała od swojego ula. Latała nad polami i lasami, podziwiając piękno przyrody.

W końcu dotarła do miasta i zobaczyła wielki budynek z kolorowymi oknami i rysunkami na ścianach.

Było to przedszkole.

Pszczółka była bardzo ciekawa i postanowiła zajrzeć do środka.

Wleciała przez otwarte okno do sali pełnej dzieci.

Dzieci bawiły się różnymi zabawkami: lalkami, samochodzikami, klockami i puzzlami.

„Uważajcie! Pszczoła!”.

To jeden z chłopców zauważył ją i wszczął alarm. Wszystkie dzieci wpadły w panikę i zaczęły uciekać przed pszczółką.

Pszczółka była przerażona. Nie chciała nikogo użądlić ani zastraszyć. Chciała tylko się pobawić i spróbować miodu, ale dzieci nie rozumiały jej intencji i się jej bały.

Pszczółka próbowała wydostać się z sali, ale nie mogła znaleźć drogi do okna. Było za dużo hałasu i zamieszania. Dzieci machały rękami i nogami, próbując ją odpędzić lub złapać.

Wtedy pszczółkę zobaczył pan Marek – opiekun dzieci w przedszkolu. Pan Marek był spokojny i odważny. Nie bał się pszczoły ani jej żądła. Wiedział, że pszczoły są ważne dla przyrody i że nie atakują bez powodu.

Pan Marek podszedł do pszczoły, ostrożnie i delikatnie złapał ją w dłonie. Pszczółka poczuła ciepło jego skóry i uspokoiła się trochę.

Pan Marek powiedział do dzieci: „Nie bójcie się tej pszczoły! To tylko małe zwierzątko, które zgubiło się w naszym przedszkolu. Nie chce nam zrobić krzywdy ani nas ukłuć.”

Dzieci przestały krzyczeć i zaciekawione zbliżyły się do pana Marka.

Pan Marek pokazał im pszczółkę na swojej dłoni i powiedział:„Zobaczcie, jak piękna jest ta pszczoła!

Ma brązowo-żółte pasy na ciele, skrzydełka jak przezroczyste liście i puchate futerko”.

Dzieci przyjrzały się pszczole uważnie.

Pan Marek kontynuował: „Wiecie, co robi ta pszczoła? Ona zbiera nektar z kwiatów i zamienia go w miód w swoim ulu”.

Dzieci zapytały:

„A co to jest nektar?”,

„A co to jest ul?”.

Pan Marek odpowiedział:

„Nektar to słodki sok, który znajduje się w środku kwiatów. Pszczoły mają specjalny języczek, którym wysysają nektar i przenoszą go do swojego ula. Ul to dom pszczoły. To taka wielka skrzynia z drewna lub innego materiału, w którym pszczoły żyją i pracują. Niektóre ule wyglądają, jakby były zbudowane z klocków lego”.

Dzieci zapytały:

„A jak pszczoła zamienia nektar w miód?”.

Pan Marek odpowiedział:

„To jest bardzo interesujący proces. Pszczoła zasysa nektar z kwiatów i transportuje go do ula, a następnie nieco osusza i umieszcza w komórce plastra. Dzieli się też nektarem ze swoimi siostrami, które pomagają jej w produkowaniu tego przysmaku. W ten sposób powstaje miód”.

Dzieci zapytały:

„A po co pszczoła robi miód?”.

Pan Marek odpowiedział:

Dzieci krzyknęły: „Tak!”.

Pan Marek uśmiechnął się i powiedział do pszczoły siedzącej na jego dłoni: „Słyszysz mała? Dzieci chcą spróbować, jak smakuje miód. Masz ochotę się przyłączyć?”.

Pszczółka skinęła głową.

Pan Marek poprosił jedno dziecko o podanie słoika z miodem ze stołu.

Potem nałożył odrobinę miodu na miseczkę i pozwolił pszczole skosztować.

Pszczółka była szczęśliwa.

Potem pan Marek dał każdemu dziecku po łyżeczce miodu do spróbowania.

Dzieciom bardzo smakował.

Mówiły: „Mniam! Jaki pyszny miód! Dziękujemy ci mała pszczółko!”.

Pszczółka poczuła się doceniona.

Potem pan Marek powiedział do dzieci:

„Widzicie? Ta pszczółka nie jest naszym wrogiem ani zagrożeniem. To nasza przyjaciółka i pomocniczka. Pszczoła nie tylko daje nam miód, ale też zapyla kwiaty.

Dzięki temu możemy mieć owoce, warzywa i wiele innych roślin.

Bez pszczół i innych zapylaczy życie na Ziemi byłoby bardzo trudne”.

Dzieci zrozumiały. Wyobraziły sobie duże, piękne, smaczne i pachnące owoce. Poczuły wdzięczność wobec pszczół.

Mówiły: „Ma pan rację! Pszczoła jest bardzo ważna i potrzebna. Nie będziemy się jej więcej bać ani jej krzywdzić.

Będziemy się o nią troszczyć i ją szanować”.

Pan Marek był dumny.

Powiedział do dzieci:

„To bardzo mądre słowa. Cieszę się, że tak myślicie. A teraz czas na pożegnanie z naszą pszczółką. Musimy ją wypuścić do jej domu.”

Dzieci się zgodziły.

Pan Marek podszedł do okna i otworzył je szeroko.

Potem powiedział do pszczoły: „Mała pszczółko, dziękujemy ci za twoją wizytę i twój miód. Życzymy ci szczęścia i zdrowia. Wróć do swojego ula i opowiedz swoim siostrom o naszym przedszkolu”.

Pszczółka powiedziała: „Dziękuję!” i wyleciała.

Zanim zniknęła za horyzontem, odwróciła się i pomachała dzieciom na pożegnanie.

Koniec.

Morał tej bajki jest taki:

Nie należy się bać ani oceniać tego, czego nie znamy. Każde stworzenie ma swoją wartość i rolę w przyrodzie.

Powinniśmy szanować i chronić pszczoły, bo są naszymi przyjaciółkami i pomocniczkami.