Pożytki mało znane
Znajomość bazy pożytkowej danej pasieki była i jest sprawą ciekawą, owianą pewną nutą tajemniczości. Tak naprawdę pszczelarz nigdy do końca nie wie, z jakiej palety roślin pszczoły korzystały w danym sezonie pszczelarskim.
Dostępna literatura zwiększa naszą wiedzę na ten temat, ale opisanie nawet 300 gatunków roślin pożytkowych nie kończy długiej listy roślin, z których mogą korzystać pszczoły.
Przeprowadzone własne obserwacje w 2006 i 2007 roku w bazie pożytkowej pszczół Masywu Śnieżnika, porównano z bazą pożytkową opisywaną przez innych autorów. Stwierdzono, że wiele opisywanych gatunków nie występuje powszechnie w środowisku.
Znaczna grupa gatunków występuje rzadko w większych skupiskach, a właśnie one są gwarancją jednolitych pożytków, z których można uzyskać miód towarowy. Wiele opisywanych w literaturze roślin oblatywanych przez pszczoły to rośliny ozdobne występujące w przydomowych ogródkach, na małej powierzchni i nie występujące w naturalnym środowisku.
W Masywie Śnieżnika zaobserwowano 47 gatunków roślin, na których pracowały pszczoły. Z tej grupy 16 gatunków to gatunki roślin nie uwzględniane jako pożytkowe w pracach Kołtowskiego i Jabłońskiego.
Oznacza to, że wiele roślin występujących w naturalnych zbiorowiskach na znacznych powierzchniach: w lasach, na łąkach i nieużytkach jest słabo poznanych pod kątem wartości pszczelarskiej (tab. 1.).
Wykonana własna analiza pyłkowa miodów z tego regionu wykazała, że z 16 gatunków roślin, na których zaobserwowano pszczoły, pyłki 8 gatunków roślin (barszcz zwyczajny, barszcz Mantegazziego, jaskier ostry, jaskier rozłogowy, trybula leśna, tojeść pospolita, kminek zwyczajny, podagrycznik pospolity) występowały w miodzie na poziomie od 1,9 do 11,1%.
Nie zostały znalezione w miodzie pyłki pozostałych roślin (lepiężnik biały, lepiężnik różowy, brodawnik zwyczajny, ziarnopłon wiosenny, knieć błotna, glistnik jaskółcze ziele, poziomka pospolita, rumianek pospolity), które były oblatywane przez pszczoły.
Akceptacja poszczególnych roślin przez pszczoły w Masywie Śnieżnika może wynikać ze specyficznych warunków klimatyczno-glebowych, np.: w maju najbardziej akceptowaną rośliną był jaskier rozłogowy, natomiast w czerwcu roślinami najliczniej odwiedzanymi przez pszczoły były: trybula leśna, glistnik jaskółcze ziele.
W lipcu pszczoły akceptowały podagrycznik pospolity. Z kolei w sierpniu dużą akceptacją cieszyły się barszcz zwyczajny i barszcz Mantegazziego.
Z obserwacji własnych wynika, że mimo opóźnionego o 4-5 tygodni rozpoczęciu okresu wegetacji w Masywie Śnieżnika i skróconego do 160-170 dni okresu wegetacji, to długość okresu pożytkowego dla pszczół nie jest krótsza niż w Polsce centralnej.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Ma ona długi okres kwitnienia, podczas którego pszczoły bardzo chętnie oblatują kwiatostany, zbierając zarówno nektar, jak i pyłek. Jest atrakcyjna dla pszczół również podczas kwitnienia gryki zwyczajnej, przegorzanu kulistego i dzięgla leśnego. Miód z dodatkiem nektaru z tej rośliny ma przyjemny ziołowy smak.
Część z przedstawionych roślin pożytkowych z Masywu Śnieżnika kwitnie do drugiej dekady sierpnia (tab. 1.), co stwarza dobre warunki do przygotowania rodzin pszczelich do zimowli w tym rejonie.
mgr inż. Maciej Howis
Instytut Hodowli Zwierząt
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
