Porady pasieczne
Styczeń i luty
Styczeń i luty to okres pełnej zimowli pszczół. To czas największych mrozów i często ekstremalnych, niebezpiecznych dla istot żywych zjawisk atmosferycznych. Mrozy i śnieżyce nie szkodzą tak bardzo zimowaniu pszczół, jak silne wiatry, hałasy, wilgoć i duże wahania temperatury. Pszczoły w tym okresie pozostają w kłębie – tym bardziej zwartym im niższa temperatura panuje na dworze.
Każde zakłócenie spokoju rodziny powoduje rozluźnienie kłębu i wzrost temperatury w kłębie, co z kolei powoduje wzrost zużycia pokarmu i przedwczesne czerwienie matek (temp. w środku kłębu w czasie zimy wynosi ok. 30-32°C i nie spada poniżej 22°C, natomiast matka czerwi, gdy temp. wynosi min. 34°C, a na wiosnę może nawet wzrosnąć do 37°C).
Pszczoły, które wygryzły się w styczniu i lutym zaperzą się w ulu i padną, jeśli nie dokonają oblotu oczyszczającego w wieku ok. 10 dni.
Ponadto pszczoły, które już raz były karmicielkami nie mogą powrócić do tej funkcji po raz drugi, a karmienie czerwiu na tyle je wyczerpuje, że żyją krócej.
Pszczoły, które pracowały w drugiej połowie zimy również żyją krócej i w rezultacie na wiosnę, po rozpoczęciu przez matkę czerwienia będzie w rodzinie zbyt mało karmicielek i pszczoły nie będą w stanie wykarmić czerwiu.
Jeżeli pszczoły zimą nie utrzymają odpowiedniej temperatury wewnątrz kłębu, może dojść do „przemrożenia” matki i strutowieje (będzie składała jaja niezapłodnione, z których będą się wygryzać tylko trutnie) lub staci efektywność czerwienia.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Jeżeli do takiego masowego oblotu dojdzie, to przy sprzyjającej pogodzie możemy wykonać pierwszy przegląd wiosenny rodzin. Przegląd taki podobnie jak wykonywany w marcu lub kwietniu, musi być wykonany szybko i dostarczyć nam informacji o kondycji rodziny po zimie, zapasach pokarmu i ewentualnych objawach chorób. Szczegółowo zagadnienie to opisuję w następnej części publikacji.
