Możliwości leczenia rozrostu gruczołu krokowego za pomocą produktów pszczelich, cz. 2.

W poprzedniej części artykułu omówiono charakterystykę rozrostu gruczołu krokowego oraz leczenie tej choroby z dobrymi efektami przy użyciu pyłku kwiatowego (obnóży), propolisu lub osypu pszczół. Często stosuje się również kompleksowe leczenie produktami pszczelimi, najczęściej łącząc je z miodem. Szczegóły takich kuracji omówiono poniżej.

fot.© Milan Motyka

Propolis i inne produkty pszczele

Propolis jest jednym z najważniejszych produktów pszczelich, które stosuje się do leczenia rozrostu gruczołu krokowego. Zwykle dla wzmocnienia jego efektu terapeutycznego jest on łączony z innymi produktami pszczelimi. Często etanolowy ekstrakt z propolisu łączy się z miodem.

Spiridonow i Archipow (1994) podają, że do tego celu stosuje się 4% ekstrakt propolisowy zawieszony w miodzie.

Sinjakow (1998, 2008) poleca do leczenia rozrostu gruczołu krokowego w II i III stadium przyjmowanie doustnie po 1 łyżeczce do herbaty 5% miodu propolisowego. Produkt ten (trzymając w ustach do całkowitego rozpuszczenia) podaje się 2-3 razy dziennie na 20-30 min. przed jedzeniem.

Leczenie prowadzi się przez miesiąc. Po 10-12 dniach kurację można powtórzyć.

Kuwajew i wsp. (1988) z dobrym skutkiem stosowali u chorych przez długi okres 20-30 kropli 10% ekstraktu etanolowego z propolisu oraz 1 łyżeczkę do herbaty miodu (ok. 7,5 g) przed snem. Korzystne było także podawanie 1 łyżeczki do herbaty masła zawierającego 10-15% surowego propolisu.

Jeden z pacjentów, w wieku 55 lat, cierpiący na rozrost gruczołu krokowego (z I, a następnie II stadium choroby), leczony był ekstraktem etanolowym z propolisu, miodem, pierzgą, mleczkiem pszczelim (doustnie) oraz czopkami propolisowymi (doodbytniczo).

Miód z dodatkiem 5% ekstraktu propolisowego oraz pierzgę przyjmował on po 1 łyżeczce do herbaty 3 razy dziennie na 30 min przed jedzeniem. Podobnie zażywał tabletki zawierające 10 mg mleczka pszczelego (pacjent trzymał je w ustach aż do rozpuszczenia).

Osyp pszczół.
fot.© Roman Dudzik

Czopki złożone z 200 mg ekstraktu etanolowego z propolisu, 200 mg pierzgi, 10 mg mleczka pszczelego i 2 g masła kakaowego, stosowane były raz dziennie na noc. Poza tym chory pił po pół szklanki naparu z ziół (skrzyp polny 35 g, liście pokrzywy zwyczajnej 35 g i liście borówki bruszwicy 30 g oraz 0,5 l wrzącej wody) 3 razy dziennie na 30 min przed posiłkami.

Leczenie trwało 2 mies. Powtarzano je dwukrotnie z miesięcznymi przerwami. Efektem terapii było ustąpienie klinicznych objawów choroby.

Inny pacjent, w wieku 63 lat, z rozrostem gruczołu krokowego (w II i III stadium) leczony był za pomocą miodu z dodatkiem 5% ekstraktu etanolowego z propolisu i pierzgą. Produkty te stosowane były w ilości 1 łyżeczki do herbaty 3 razy dziennie przed posiłkami.

Pacjent przyjmował także po pół szklanki naparu z ziół (o składzie podanym powyżej) 3 razy dziennie przed posiłkami. Ponadto doodbytniczo stosował czopki złożone ze 100 mg ekstraktu etanolowego z propolisu i 2 g masła kakaowego, raz dziennie przed snem.

Leczenie trwało 2 mies. i po 4-tygodniowej przerwie zostało powtórzone. W wyniku leczenia ogólny stan pacjenta wyraźnie się poprawił; zmniejszyły się rozmiary gruczołu krokowego, częstotliwość oddawania moczu w dzień i w nocy, a także zmniejszyła się znacznie objętość moczu zalegającego w pęcherzu moczowym.

W tej sytuacji nie zachodziła już konieczność operacyjnego usunięcia gruczołu krokowego.

Fieskin (1999) dobre efekty terapeutyczne uzyskiwał przy stosowaniu mikrowlewów doodbytniczych i użądleń pszczół w punkty biologicznie aktywne dla gruczołu krokowego. Mikrowlewy sporządzone były z 400 ml oleju słonecznikowego i 100 ml 30% etanolowego ekstraktu z propolisu.

Po ogrzewaniu jednorodnej zawiesiny obu składników do temp. 35-37°C, wprowadzano ją w ilości 50 ml głęboko do odbytnicy raz dziennie. Leczenie obejmowało 10 takich zabiegów. Użądlenia pszczół wykonywano początkowo w część lędźwiową, a następnie lokalizowano je w okolicy nadnerczy.

Cykl leczenia składał się także z 10 zabiegów. Łącznie do tego celu wykonywano 80-120 użądleń. Mikrowlewy i użądlenia pszczół przeprowadzano naprzemiennie, co drugi dzień. Już po 7 dniach leczenia u chorych ustępowały bóle w podbrzuszu i normalizowało się oddawanie moczu.

Badania urologiczne wskazywały, że rozrost gruczołu krokowego został zahamowany i pozwalał na uniknięcie zabiegu operacyjnego.

Dobre efekty lecznicze uzyskiwano również przy stosowaniu w rozroście gruczołu krokowego maści z propolisem i maści z jadem pszczelim wprowadzanych głęboko do odbytnicy za pomocą specjalnego walca. Na jego kulistym końcu znajdowały się rowki, które można było wypełniać wymienionymi maściami.

W ten sposób dostarczane są one bardzo precyzyjnie w okolicę gruczołu krokowego. Maści lecznicze mogą wówczas dyfundować przez błonę śluzową bezpośrednio do omawianego narządu.

Osyp pszczół i inne produkty pszczele

Sinjakow (1998) do leczenia rozrostu gruczołu krokowego stosuje odwar z osypu pszczół z miodem i ekstraktem etanolowym z propolisu. Odwar przygotowuje się z 1 łyżki stołowej osypu pszczół i 0,5 l wody. Po zagotowaniu całość pozostawia się we wrzeniu na małym ogniu, przez 2 godz., a następnie odstawia na 1-2 godz. do ochłodzenia w temp. pokojowej.

Zimowy osyp pszczół.
fot.© Jerzy Jóźwik

Po przesączeniu do odwaru dodaje się 2 stołowe łyżki miodu i 2 łyżeczki do herbaty 10% etanolowego ekstraktu z propolisu. Otrzymany preparat pije się na czczo po 1 łyżce stołowej 1-2 razy dziennie przez okres 1 mies. Po 6 mies. leczenie można powtórzyć.

Preparat powoduje zmniejszenie objętości gruczołu krokowego, normalizuje jego funkcje wydzielnicze i przywraca normalne oddawanie moczu. W razie potrzeby leczenie można kontynuować na przestrzeni 2-3 lat. W większości przypadków zapobiega ono operacyjnemu usunięciu gruczołu krokowego.

Chorzy otrzymywali odwar z osypu pszczół przygotowany w następujący sposób. Osyp w ilości 3 łyżek stołowych zalewano 0,5 l wody, gotowano przez godzinę, cedzono przez gazę i dodawano 1 łyżeczkę do herbaty miodu i 50 g 95% alkoholu etylowego (dla celów konserwujących).

Preparat przechowywano w chłodnym i ciemnym miejscu. Podawano go po 1 łyżce stołowej 3 razy dziennie po jedzeniu przez okres 1 mies. Po 2-tygodniowej przerwie podawanie odwaru powtarzano.

Już po tygodniu terapii chorzy odczuwali ustępowanie bólu w podbrzuszu oraz obserwowali zmniejszenie częstotliwości oddawania moczu, zarówno w dzień, jak i w nocy. Po zakończeniu cyklu leczenia, trwającego 1-1,5 mies., oględziny urologa potwierdzały, że stan chorych uległ normalizacji.

Bóle w dolnej części brzucha ustąpiły całkowicie, wydalanie moczu stało się regularne, a zaleganie moczu w pęcherzu moczowym znacznie się zmniejszyło. Przy powtórnym cyklu leczenia u 3 chorych po opreracyjnym usunięciu gruczołu krokowego nie obserwowano dalszego jego rozrostu.

A zatem kompleksowe leczenie tej choroby przedstawione przez autora okazało się u wszystkich chorych skuteczne i pozwalało chorym na uniknięcie zabiegu operacyjnego.

Bogdan Kędzia, Elżbieta Hołderna-Kędzia
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"