Wszystko o pyłku i jego pozyskiwaniu.
Część 8. Wykorzystanie pyłku w żywieniu i medycynie

Dzięki wyjątkowo bogatemu składowi chemicznemu, pyłek kwiatowy posiada bardzo dużą wartość odżywczą i terapeutyczną.

Zawarte w nim białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy, sole mineralne, enzymy, hormony i olejki eteryczne sprawiają, że może zastąpić wiele produktów żywnościowych, a nawet swoją wartością je przewyższyć.

Pyłek w formie obnóży lub pierzgi można stosować jako uzupełnienie dziennych dawek pokarmowych. Posiada właściwości przeciwzapalne, antybiotyczne, odtruwające, przeciwalergiczne, obniżające poziom tłuszczów we krwi, adaptogenne i osłonowe.

Dzięki temu może być używany wspomagająco w zwalczaniu wielu chorób i zapobieganiu im.

Regularne spożywanie pyłku dostarcza witamin, których często brakuje w naszym codziennym pożywieniu, a które zazwyczaj uzupełniamy spożywając różne tabletki. Właściwości odżywcze i lecznicze pyłku kwiatowego niejednokrotnie potwierdzono w doświadczeniach przeprowadzonych zarówno na zwierzętach jak i ludziach.

Podawanie z pożywieniem pyłku lub pierzgi poprawia kondycję fizyczną i zdrowotną, wpływa na wzrost hemoglobiny i czerwonych krwinek, a u badanych zwierząt zwiększa długość życia i przyrosty masy ciała.

Pyłek lekarstwem?

Pyłek posiada działanie hipolipemiczne, czyli obniżające poziom tłuszczów we krwi. Efektem tego jest zapobieganie miażdżycy i zabezpieczenie przed chorobą niedokrwienną serca i udarem mózgu. Obniża też stężenie cholesterolu całkowitego i podnosi stężenie HDL cholesterolu, inaczej mówiąc – zmniejsza cholesterol zły i poprawia dobry.

Uzyskano też pozytywne wyniki w stosowaniu pyłku przy cukrzycy, syndromach depresyjnych, ogólnym wyczerpaniu organizmu. Pyłek powinien być stosowany w leczeniu choroby alkoholowej, bowiem zawarte w nim składniki odżywcze uzupełniają niedobory bioelementów spowodowane działaniem alkoholu. Spożywanie pyłku poprawia też ostrość widzenia.

Najczęściej jednak pyłek kwiatowy jest stosowany nie jako lek, ale jako odżywka dla rekonwalescentów, ludzi starszych, dzieci, a także ludzi zdrowych. Powoduje wyrównanie niedoboru witamin, soli mineralnych, aminokwasów i hormonów. Poprawia sprawność psychiczną i fizyczną oraz zapobiega występowaniu chorób. Jest też szeroko stosowany jako surowiec kosmetyczny.

Jak spożywamy pyłek?

Zarówno odżywcze jak i lecznicze działanie pyłku kwiatowego w dużym stopniu zależy od tego, w jakiej formie jest on podawany. Najmniej korzystną postacią są suche obnóża.

Ziarna suchego pyłku są dobrze zabezpieczone przed działaniem czynników trawiennych, stąd niewielka jego przyswajalność. Dlatego o wiele bardziej korzystne jest spożywanie pierzgi.

Jest ona jednak mniej popularna niż suszone obnóża, zarówno ze względu na trudności w jej pozyskiwaniu, jak i przechowywaniu.

Ale przy stosowaniu pierzgi w terapii ten sam efekt leczniczy uzyska się w czasie trzykrotnie krótszym, niż przy podaniu takiej samej ilości pyłku.

Pyłek spożywany w formie suchych obnóży będzie wykorzystany przez nasz organizm tylko w 10-15%, podczas gdy po rozdrobnieniu lub wcześniejszym namoczeniu dostępność jego składników wzrośnie do 60-80%. Dlatego przed spożyciem pyłek (w formie suchych obnóży) powinien być zmielony lub namoczony na 2-3 godziny w wodzie, mleku lub soku owocowym albo warzywnym.

Po zmieleniu można go mieszać w proporcji 1:1 do 1:4 z miodem, masłem, twarogiem, jogurtem lub konfiturami. Taką mieszaninę należy spożywać w ilości 1 łyżki stołowej trzy razy dziennie. Odpowiada to zalecanej przez apifitoterapeutów dawce dziennej 20-40 g dla dorosłej osoby. Dla dzieci dawkę należy zmniejszyć o połowę, a nawet do 1/3.

Czas kuracji pyłkowej powinien trwać 1-3 miesiące. Kurację można powtórzyć po 2-3 miesiącach. Najlepiej prowadzić ją na przełomie lata i jesieni oraz zimy i wiosny, gdy organizm jest szczególnie podatny na infekcje.

Dobry na wszystko

Pyłek jest więc dobry na wszystko i bardzo łatwy w stosowaniu. Jedyne przeciwwskazania mogą dotyczyć osób uczulonych na pyłki. Reakcje alergiczne na pyłek przyjmowany w formie pokarmu zdarzają się jednak rzadko, dotyczyć mogą bowiem obnóży zawierających pyłki traw, bylicy, brzozy, a także zarodniki pleśni.

Dlatego należy zachować ostrożność przy podawaniu pyłku osobom chorym na pyłkowicę (uczulonym na pyłki) oraz astmę oskrzelową. Poza tym pyłek powinien spożywać każdy. Produkty pszczele na pozór są drogie, gdy jednak przeliczymy oszczędności wynikające z ograniczenia wydatków na leki, wizyty lekarskie, zwolnienia – bilans wyjdzie zawsze nieporównywalnie korzystniej na rzecz leków z ula