Lecznicze działanie pyłku kwiatowego i pierzgi w chorobach wątroby i dróg żółciowych, cz.2

Wirusowe zapalenie wątroby to choroba spotykana najczęściej spośród innych, dotykających omawianego organu. Jest ona wywoływana przez wirusy zapalenia wątroby typu A, B i C. Leczenie sprowadza się do zahamowania namnażania wirusów w organizmie.

fot. Hans, Pixabay

W tym celu stosuje się długotrwałe leczenie za pomocą α-interferonu o działaniu immunologicznym wraz z rybawiryną, lekiem o działaniu przeciwwirusowym. Leczenie nie zawsze jest skuteczne, a poza tym obarczone wieloma objawami ubocznymi.

Środkiem, który wspomaga układ odpornościowy człowieka w walce z wirusem zapalenia wątroby, a także łagodzi większość niepożądanych objawów wywołanych powyższą terapią, jest pyłek kwiatowy. Według Czarneckiego [2012] wykazuje on także wyraźne działanie przeciwzapalne, odnawia struktury mitochondrialne i błonowe hepatocytów, zwiększa aktywność cytoochronną oraz podnosi zawartość kwasu rybonukleinowego w komórkach wątrobowych i ich zdolność przeciwutleniającą na drodze wzrostu aktywności enzymu oksydazy cytochromowej.

Przewlekłe zapalenie wątroby może być również wynikiem hepatotoksycznego oddziaływania niektórych leków, a także szkodliwego wpływu alkoholu i innych substancji toksycznych. Wyróżnia się też postać przewlekłego zapalenia wątroby o podłożu autoimmunologicznym (przeciwciała atakują komórki własnego organizmu).

Zalecenia odnośnie do stosowania pyłku kwiatowego i pierzgi w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby są dość zróżnicowane. Gala [1994] proponuje co najmniej miesięczną terapię, na początku niewielkimi ilościami pyłku kwiatowego (5–8 g) i stopniowe dojście do 30–35 g tego produktu dziennie.

Przy wielomiesięcznym leczeniu uważa on, że dzienna dawka pyłku nie powinna przekraczać 20 g. Przerwa w leczeniu pyłkiem kwiatowym powinna wynosić 2–3 miesięcy. Autor podaje, że czubata łyżka stołowa zawiera orientacyjnie 24 g pyłku kwiatowego, płaska 15 g, czubata łyżeczka do herbaty mieści ok. 8 g, a płaska 5 g.

Omarow i in. [2016] zalecają w przewlekłym zapaleniu wątroby podawanie 30 g pyłku kwiatowego, względnie 30 g pierzgi dziennie, przy czym okres leczenia pyłkiem powinien wynosić 90 dni, a pierzgą 30 dni. Dzieciom powyżej 6 roku życia podaje się pyłek kwiatowy po łyżeczce do herbaty 3 razy dziennie.

W okresie przed operacjami wątroby omawiany produkt można stosować przez 10 dni przed zabiegiem w dawce 30 g dziennie, a także w takiej samej dawce przez 30 dni po operacji.

Z kolei Czarnecki [2012] preferuje długoterminowe terapie pyłkiem kwiatowym, trwające 2–6 miesięcy, w trakcie których podaje się osobom dorosłym po 30–60 g pyłku dziennie, dzieciom młodszym w wieku 3–5 lat po 5–10 g, a dzieciom starszym w wieku 6–18 lat po 10–30 g.

fot. Congerdesign, Pixabay

Z danych wielu autorów, które zebrane zostały w monografii o pyłku kwiatowym [Kędzia i Hołderna-Kędzia 2012], wynika, że dawka dzienna pyłku kwiatowego dla osób dorosłych powinna wynosić 20 g, dla dzieci zaś połowę z tego, a optymalny okres leczenia to 4 tygodnie.

Pyłek kwiatowy dobrze rozdrobniony najlepiej jest zawiesić w 1/4 szklanki wody, herbaty lub soku owocowego i wypić po pozostawieniu na 1–2 godzin w temperaturze pokojowej. Pyłek kwiatowy w postaci obnóża można dokładnie rozdrobnić, używając do tego celu młynka elektrycznego.

Oryginalny sposób na uzyskanie tzw. pyłku enzymatycznego podaje Dobrovoda [1986]. Do 1 kg pyłku kwiatowego dodaje się 250 ml wody i 150 ml miodu. Całość pozostawia się na 5 dni w ciepłym miejscu w celu przefermentowania pyłku.

Tak przygotowany pyłek kwiatowy przechowuje się w szczelnie zamkniętym naczyniu w lodówce.

Poczinkowa [1987] oraz Tichonow i wsp. [2008] w celu zwiększenia skuteczności działania pyłku kwiatowego w leczeniu chorób wątroby zalecają łączenie go z miodem i mleczkiem pszczelim. Pacjentom podaje się 20–30 g miodu oraz 1 łyżeczkę do herbaty pyłku kwiatowego 3 razy dziennie na 30 minut przed posiłkami.

fot. Hans, Pixabay

W innym przepisie do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby stosuje się napar z następującej mieszanki ziołowej:

• owoc kopru włoskiego: 20 g,
• kwiat kocanki piaskowej: 20 g,
• ziele bylicy piołunu: 20 g,
• ziele krwawnika pospolitego: 20 g,
• liść mięty pieprzowej: 20 g.

Trzy łyżki stołowe mieszanki zalewa się w termosie 0,5 l wrzącej wody, zaparza przez 2–3 godziny, przecedza i pije po 0,5 szklanki 3 razy dziennie na 1–20 minut przed posiłkami. Równocześnie przyjmuje się po 1 łyżeczce do herbaty pyłku kwiatowego lub pierzgi.

Do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby polecany jest odwar o następującym składzie:

Dwie łyżki stołowe mieszanki zalewa się 0,5 l wody, gotuje na słabym ogniu 10 minut i po ochłodzeniu i przecedzeniu pije na ciepło po 0,5 szklanki odwaru wzbogaconego 1 łyżeczką do herbaty miodu 3 razy dziennie na 15–20 minut przed posiłkami. Jednocześnie podaje się po 1 łyżeczce do herbaty pyłku kwiatowego.

Sinjakow [2008] podaje, że terapię taką zastosował u pacjenta w wieku 56 lat z przewlekłym zapaleniem wątroby, który przeszedł półtoramiesięczne leczenie konwencjonalne bez wyraźnej poprawy. Już po 8 dniach leczenia odwarem i pyłkiem kwiatowym pacjent odczuł ustępowanie bólu w prawym podżebrzu, goryczy w jamie ustnej i niestrawności.

Zaobserwowano także szybkie zanikanie żółtaczki, wzrost apetytu i sił życiowych. Po 2 tygodniach pacjent opuścił szpital.

Choroby dróg żółciowych

Wśród chorób dróg żółciowych najczęściej wymienia się przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych. Gordczenko i Kaczałaja [1988] donoszą, że w tym przypadku dobre efekty przynosi podawanie pyłku kwiatowego w ilości 20 g w 2 lub 3 dawkach na 20–30 min przed posiłkami przez okres co najmniej 3 tygodni.

Wyniki badań 36 pacjentów z przewlekłym zapaleniem pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych przedstawiono na ryc. 1. Po zakończeniu terapii stwierdzono, że u 6 (16,7%) pacjentów nastąpiło kliniczne wyleczenie, u 26 (72,2%) nastąpiło zmniejszenie bólu w prawym podżebrzu, polepszenie samopoczucia, ustępowanie osłabienia i wzrost energii życiowej, a u 4 (11,1%) kolejnych pacjentów działanie lecznicze pyłku kwiatowego było tylko w niewielkim stopniu zaznaczone.

Co istotne, u większości pacjentów znaczne polepszenie stanu zdrowia obserwowano w czasie od 3 miesięcy do 1 roku.

Tichonow i in. [2008] zastosowali do leczenia przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych powstałego na tle nadciśnienia tętniczego (hipertoniczna dyskineza żółciowa) substancję o nazwie Pollenaza.

Podsumowanie

Z przedstawionych wyników badań można wnioskować, że zarówno pyłek kwiatowy, jak i pierzga odznaczają się korzystnym działaniem leczniczym w wielu chorobach wątroby i dróg żółciowych. Do najlepiej udokumentowanych należy przewlekłe zapalenie wątroby i pęcherzyka żółciowego.

prof. dr hab. Bogdan Kędzia,
mgr Elżbieta Hołderna-Kędzia

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"