Ul leżak dla hobbysty, cz. 1.

Rys. 1. Widok ula z przodu

Okres, gdy pszczoły nie wymagają z naszej strony opieki jest doskonały do wykonania podstawowego sprzętu w pasiece, jakim jest ul. To jednocześnie, oprócz miodarki, najdroższy element jej wyposażenia. Początkujący pszczelarz zamierzający założyć małą, hobbystyczną pasiekę, gubi się w typach i odmianach uli, jakie oferuje nam obecnie rynek. Jednocześnie odstraszają go ceny.

Nowy ul to niestety wydatek przynajmniej 170-200 zł. Pasieka hobbystyczna wymaga zakupu przynajmniej trzech uli (nawet gdy zamierzamy posiadać tylko dwa pnie, trzeci przyda się przy wielu zabiegach w sezonie), a to już jest całkiem pokaźna suma, zważywszy, że pszczelarzami często zostają emeryci o niezbyt wygórowanych dochodach.

W tym artykule chciałbym zaproponować wykonanie ula bardzo prostego, a jednocześnie pozwalającego na prawidłowy rozwój rodziny pszczelej oraz umożliwiającego łatwe wykonywanie pszczelarzowi wszystkich niezbędnych prac.

Rys.2. Widok ula z boku

Ul leżak wielkopolski (taki chciałbym zaproponować do wykonania początkującym pszczelarzom) w wersji zaprezentowanej przeze mnie nadaje się do wykorzystania w każdych warunkach klimatycznych występujących w Polsce. Nie jest to ul dla pasiek większych ze względu na większą niż przy ulach stojakach pracochłonność prowadzenia gospodarki.

Ul mieści 22 ramki wielkopolskie w zabudowie zimnej. Wyposażony jest w trzy wyloty na przedniej części ula, dwuramkowy izolator do ograniczania matek w czerwieniu, zatwór szczelny, ściśle przylegający do ścian ula (do ewentualnego tworzenia odkładu przy rodzinie macierzystej), powałkę twardą dzieloną (umieszczaną na zimę 0,5 cm nad gniazdem), dwa zatwory do ograniczania gniazda, dwa zatwory ocieplające styropianowe, ocieplenie górne dzielone (kilka osobnych płyt styropianowych służących do ocieplenia całej powałki ula lub jej części, trzech wkładek wylotowych zmniejszających wielkość wylotów, ramy transportowej dopasowanej do powałki ula pokrytej siatką oraz daszek płaski przylegający do ścian z otworami odprowadzającymi wilgoć z ula w czasie zimowli.

Rys. 3. Skrzynia ula widoczna z góry

Odległość dolnej krawędzi ramek od dennicy wynosi 6 cm (poduszka powietrzna przydatna przy zimowaniu pszczół w ostrzejszym klimacie).

Poniżej podaję materiały potrzebne do wykonania uli:

1. Styropian o grubości 3 × 3 cm (ocieplenia boczne, powałka górna, ocieplenia ścian ula).
2. Łaty drewniane o wymiarach 3 × 3 cm (rama korpusu ula, listwy na korpusie ula przy daszku oraz do wykonania wkładek wylotowych), listwa 1,5 × 2,2 cm (do wykonania wręgów przy zawieszaniu ramek), listwa 1,5 × 1,5 cm (do wykonania na korpusie ula podpory dla daszka).
3. Dwa zawiasy do przymocowania daszka.
4. Sznurek z tworzywa sztucznego zabezpieczający przed niespodziewanym opadnięciem daszka na przednią ścianę ula.
5. Płyty MDF twarde cienkie lub płyty pilśniowe spiekane (ściany wewnętrzne ula i dennica) oraz płyty OSB dostosowane do warunków atmosferycznych o grubości 1 cm lub sklejka wodoodporna o podobnej grubości (na ściany uli oraz na powałkę twardą).
6. Gwoździe i wkręty.
7. Blacha ocynkowana lub grube linoleum na pokrycie daszka (można użyć też papy).

W drugiej części artykułu opiszę jak wykonać i zamocować dach ula, o mostkach wylotowych, powałce twardej i ocieplającej oraz ogólne wiadomości o gospodarowaniu w przedstawionym ulu.

Krzysztof Furso
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"