Miód faceliowy i inne miody, cz. 2.
W poprzedniej części artykułu przypomniano najważniejsze wiadomości o facelii: jej pochodzenie, wygląd, kwitnienie, nektarowanie, wydajność miodową i uprawę. Autor zaczerpnął wiele cennych informacji z „Kalendarza Pszczelarza” z 1956 roku oraz zestawił je ze współczesnymi metodami uprawy facelii błękitnej. Poniżej dalsza część artykułu, w której opisano właściwości i zastosowanie miodu faceliowego
Miód – czy na pewno faceliowy?
Mimo dużej wydajności miodowej nie zawsze udaje się pozyskać czysty miód faceliowy. Jej wydajność miodowa jest duża, ale tylko na lepszych glebach. Pszczelarze facelię specjalnie dla pszczół sieją najczęściej na glebach słabych, gdyż te lepsze zajęte są przez inne, bardziej popularne rośliny rolnicze.
W czasie kwitnienia facelii pszczoły pracują intensywnie i przynoszą dużo nektaru, zdarza się jednak, że udział nektaru faceliowego w ogólnym wziątku jest niewielki. W tym samym czasie kwitną inne rośliny, które na słabszych glebach nektarują znacznie lepiej niż facelia: najczęściej są to chabry bławatki, ale zdarzają się też ognichy, łopuchy i rumianki.
To dlatego miód odebrany z pasieki korzystającej z facelii uprawianej na słabej, suchej i piaszczystej glebie ma ciemniejszą barwę i kwalifikuje się jako aromatyczny, doskonały wielokwiat. Natomiast czysty miód faceliowy, jak wcześniej wspomniano, jest jasny lub zielonkawy, więc ten ciemniejszy musi pochodzić z chabrów.
Za to niebieskiej pierzgi w pasiece stojącej blisko pola facelii jest zawsze dużo. Roślina ta bowiem wydziela zawsze dużo pyłku, zarówno na lepszych, jaki i gorszych glebach, tak w lata wilgotne, jak i suche.
fot.©Robert Kuczara
Na co dobry miód z facelii?
Jasnożółty do zielonkawego miód z facelii przypomina miód akacjowy. Ma przyjemny, delikatny smak, jest jednak od niego bardziej aromatyczny i posiada lekko kwaskowaty posmak. Krystalizuje na jasnokremowo lub prawie biało. Może być stosowany tak jak każdy inny miód w codziennym żywieniu.
Doskonale wzmacnia organizm. W zapobieganiu przeziębieniom oraz stanom zapalnym górnych dróg oddechowych i zwalczaniu ich może być stosowany z równym skutkiem jak miód rzepakowy.
Oprócz tego należy go spożywać po ciężkiej pracy fizycznej i wzmożonym wysiłku intelektualnym. Jak najbardziej się nadaje do wspomagania leczenia chorób układu pokarmowego: nieżycie żołądka, wrzodach żołądka i dwunastnicy, problemach z wątrobą, trzustką i woreczkiem żółciowym.
Podobnie jak inne jasne miody nektarowe może pomóc przy leczeniu chorób układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego miażdżycy, a także nadciśnieniu tętniczym. Pomaga przy leczeniu astmy oskrzelowej. Ze względu na łagodny smak i aromat można go stosować zamiast cukru do słodzenia wszelkich napojów i potraw.
Należy pamiętać, że lekko kwaskowaty smak ma też „miód” pozyskany przez nieuczciwego pszczelarza z podanego pszczołom syropu cukrowego. Taki produkt nie ma jednak żadnego zapachu i nie krystalizuje.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych ePrenumeratorów
Sławomir Trzybiński
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
