Jaką miodarkę wybrać?

Miodarka, czyli urządzenie służące do odwirowywania miodu z plastrów powinna być dostosowana wielkością (i wydajnością pracy) do wielkości pasieki. Miodarka składa się z bębna wykonanego z nierdzewnej stali kwasoodpornej (lub specjalnego polipropylenu). Wewnątrz znajduje się zbudowany z metalowych prętów wirnik, w którym umieszczamy plastry. Napęd miodarki może być realizowany ręcznie lub przy pomocy silnika elektrycznego.

fot.© Roman Dudzik

Zastosowanie napędu elektrycznego czyni pracę bardziej komfortową – w trakcie wirowania możemy się poświęcić innym czynnościom, chociażby odsklepianiu kolejnej porcji plastrów z miodem. Miód wylatuje z plastrów w trakcie wirowania w miodarce dzięki sile odśrodkowej i zatrzymuje się na ścianie bębna miodarki, spływa na dno, po czym wydostaje się zaworem spustowym.

Miodarki dzielą się na diagonalne, kasetowe i radialne (patrz zdjęcia). W miodarce diagonalnej plastry pszczele ustawione są w pozycji równoległej do ściany bębna. Po odwirowaniu miodu z jednej strony plastrów przestawiamy je i wirujemy ten z drugiej strony.

W miodarce kasetowej ramki umieszcza się w ażurowych kasetach. W trakcie wirowania miód wylatuje najpierw z jednej strony plastrów. Następnie wirnik zatrzymujemy, po czym rozpoczynamy wirowanie w przeciwnym kierunku. Wtedy kasety samoczynnie się obracają i miód jest wirowany z drugiej strony plastrów.

Natomiast w miodarce radialnej, gdzie ramki są umieszczone promieniście w stosunku do osi wirnika, miód wylatuje z obydwu stron plastra jednocześnie. Jest tu wykorzystana naturalna właściwość plastrów pszczelich polegająca na tym, że komórki plastra skierowane są ku górze pod niewielkim kątem 8 stopni.

Zapobiega to wylewaniu się z komórek rzadkiego nektaru, który pszczoły zbieraczki przynoszą do ula z kwiatów. Po ustawieniu ramek w miodarce na boku wspomniane 8-stopniowe wychylenie jest skierowane w stronę ściany bębna miodarki, co umożliwia wylatywanie miodu pod wpływem siły bezwładności.

Jeżeli miód w plastrach jest zimny, a przez to bardzo gęsty, ramki umieszczamy na kilka godzin w komorze grzewczej, w temperaturze 30 stopni. Podgrzany miód będzie wylatywał z plastrów znacznie łatwiej. Niestety, nie ma możliwości odwirowania miodu, który wcześniej skrystalizował w plastrach.

W dużej pasiece liczącej kilkadziesiąt i więcej rodzin pszczelich będziemy używać miodarkę promienistą, w której jednorazowo wiruje się 20 lub więcej ramek. Dla małej pasieki wystarczy miodarka diagonalna na 3 lub 4 plastry.

Dla większej pasieki amatorskiej można polecić 4 lub 6-plastrową miodarkę kasetową.

fot.© Milan Motyka

Rozwiązaniem pozwalającym przyspieszyć proces cedzenia odwirowanego miodu jest podgrzewanie dna miodarki i ściany bębna. Miód jest podgrzewany elektrycznie. Proces podgrzewania programujemy przy użyciu elektronicznego sterownika temperatury.

Do odbioru miodu będzie też potrzebna wanienka do odsklepiania plastrów oraz specjalny odsklepiacz widełkowy lub nóż. Odwirowany miód cedzi się przez sita, po czym należy go sklarować w odstojniku. Następnie gromadzi się go w naczyniach zbiorczych lub rozlewa do naczyń detalicznych.

Wycofane z użycia plastry pszczele oraz osuszone z miodu odsklepiny przetapia się w topiarce.

Sławomir Trzybiński
tel. 501-432-752
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.