Rozdział 8.
Podsumowanie
Prowadzenie pasieki wędrownej wbrew pozorom nie jest bardzo skomplikowanym przedsięwzięciem i niewiele się różni od kierowania pasieką stacjonarną. W jednym i drugim przypadku najważniejszą pracę wykonują pszczoły, a pszczelarz się nimi tylko opiekuje.
Opieka nad pasieką stacjonarną może być nawet trudniejsza, jeżeli korzysta ona z niewielu słabych pożytków. Uzyskanie w takich warunkach zadowalających zbiorów miodu jest nie lada sztuką i udaje się tylko najlepszym pszczelarzom.
Do tego dochodzi zwalczanie rabunków oraz nastroju rojowego, będącego największą plagą okresów bezpożytkowych, jak i zapewnienie pszczołom zapasów wystarczających nie tylko na przeżycie, ale i na rozwój. Jeżeli pszczoły mają do dyspozycji obfite pożytki przez cały sezon, do obowiązków pszczelarza należy przygotowanie miejsca w ulach na gromadzenie miodu i jego regularne odbieranie.
Jest to zajęcie nie tylko bardziej opłacalne, ale i przyjemniejsze od karmienia pszczół w środku lata i ścigania zbiegłych rojów, dlatego pszczelarzowi powinno zależeć przede wszystkim na zapewnieniu obfitej bazy pożytkowej, co najprościej zrobić prowadząc gospodarkę wędrowną.
Literatura
- Gałuszka Halina, Ostrowska Wanda, Kędracki Tadeusz, „Gospodarka pasieczna w terenach spadziowych”, PWRiL, 1987.
- Kostecki Ryszard, „Zarys chorób i szkodników pszczół”, PWRiL, 1976.
- Lipiński Mieczysław, „Pożytki pszczele, zapylanie i miododajność”, PWRiL, 1976.
- Mazurek Janusz, „Dziennik Pszczelarza Praktyka”, Ma-Ja, 2002.
- Ostrowska Wanda, „Gospodarka pasieczna”, PWRiL, 1980.
- „Pasieka” (roczniki);
- „Pszczelarstwo” (roczniki);
- „Pszczelarz Polski” (roczniki);
- Typański Czesław, Pszczoły – pasieka towarowa”, PWRiL, 1998.
- Wilde Jerzy, Gogolewska Elżbieta, „Polubić pszczoły”,PWRiL,2006.
- Wojtacki Mieczysław, „Produkty pszczele i przetwory miodowe”, PWRiL, 1988.
- Zbiorowa, „Encyklopedia pszczelarska”, PWRiL, 1989.
- Zbiorowa, „Hodowla pszczół”, PWRiL, 1974.
