Rajd maluchów zakończony sukcesem
Z południa na północ naszego kraju, przez piękne polskie góry, lasy i pagórki rajdowcy dotarli do Koszalina na XXXV Ogólnopolskie Dni Pszczelarza. Zmęczeni, ale zadowoleni, osiągnęli swój cel, w sposób zasługujący na podziw.
Drużyny biorące udział w rajdzie
fot.© Grzegorz Pałys
Do mety dotarło 13 załóg i 12 maluchów, pokonując 1680 km. Najmłodszy uczestnik rajdu miał 13 miesięcy, a wiek najstarszego jest tajemnicą. Było kolorowo, głośno, medialnie i rodzinnie. Gospodarzy przystanków załogi żegnały hasłem „Pszczoły przetrwają, gdy kwiaty zapylają”, tak głośno, aby dźwięczało w uszach jeszcze po odjeździe.
Wszystko zaczęło się 8 września w Inwałdzie, gdzie zjechały maluchy z całej Polski. Następnego poranka ruszyliśmy zdobywać Miasto Królów Polskich i tam odbył się oficjalny start na Rynku Głównym. Pożegnał nas hejnał z wieży Mariackiej, wiwaty turystów i piękna pogoda, która, jak się okazało, towarzyszyła nam prawie codziennie.
Obraliśmy kierunek: Kamianna i Stróże.
Słowa komandora rajdu Piotra Mrówki, że najwięcej awarii będzie pierwszego dnia, spełniły się. Zielony maluch (bez ekipy) został w Sądeckim Bartniku, a my podążaliśmy dalej. Kolejne punkty naszej pożytecznej przygody to: Biszcza, Kozaki, Pszczela Wola, Lublin.
W pszczelarskiej Alma Mater, czyli w technikum w Pszczelej Woli, odpoczęliśmy po najdłuższym dziennym odcinku (pokonaliśmy ok 350 km). Wielu z nas przypomniały się szkolne czasy. Niejeden z naszych rajdowców to absolwenci pszczelarskiej szkoły.
Od Lublina, aż do końca naszej trasy, coraz częściej towarzyszyły nam media. Szum, jaki wokół siebie robiliśmy był skuteczny. Wszyscy z uśmiechem na twarzach opowiadaliśmy dziennikarzom o naszej idei, o pszczołach, ich problemach i o tym, jak każdy może pomóc owadom zapylającym.
Po rozgrzewce, jaką była konferencja prasowa w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie, skierowaliśmy się na podbój stolicy. Po drodze zawitaliśmy do dwóch pasiek hodowlanych Pasieki Mellifera i Pasieki Loc, gdzie przyjęli nas nasi koledzy pszczelarze.
Wieczór i noc spędziliśmy w SGGW. Tam mieliśmy ogromną przyjemność oraz zaszczyt spotkać się z nieprzeciętną pszczelarską osobowością prof. Jerzym Woyke. Opowieści o pszczołach, podróżach i Nepalu przeniosły nas na kilka godzin w inny, bardziej egzotyczny świat.
W Warszawie zaplanowaliśmy wizytę w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz w Sejmie. Byliśmy już kilka dni w drodze, niektórym z nas dawała się we znaki tęsknota za pszczołami. Ten przystanek stał się okazją, żeby kilka chwil spędzić z głównymi bohaterkami naszej akcji.
W ministerialnej pasiece razem z jej opiekunem (Januszem Kasztelewiczem) ułożyliśmy rodziny do zimy i dokarmiliśmy pszczoły. Kolejny punkt programu zapewnił nam dr Jakub Gąbka (członek jednej z naszych załóg), zapraszając nas do sejmowej pasieki, gdzie w parlamentarnym ogrodzie mieszkają jego pszczoły.
Warszawę opuściliśmy w eskorcie policji, która sprawnie wyprowadziła nas z miasta. Policja towarzyszyłam nam często, pomagając pokonać trudniejsze odcinki i dbając o nasze bezpieczeństwo.
Na trasie posadziliśmy ok. 96 drzew i krzewów. Pomniki rajdu stanęły m.in.: w Kamiannej, Stróżach, Biszczy, Kozakach, Pszczelej Woli, Żelkowie Kolonii, Olsztynie, Gryźlinach, Dzierzgoniu, Elblągu, Karczowiskach Górnych, Pszczółkach i Koszalinie.
Wszędzie rozdawaliśmy nasiona łąk kwietnych, promując idee kolorowych kwiecistych miast, przyjaznych pszczołom. Wzorując się na projekcie „Pasieki Kraków” namawialiśmy lokalne władze na podjęcie działań związanych z miododajnymi nasadzeniami.
Opowiadaliśmy również o atutach miejskiego pszczelarstwa. Podczas rajdu odwiedziliśmy dwie pasieki na dachach: jedną w Krakowie na dachu Centrum Obsługi Mieszkańca Urzędu Miasta Krakowa, a drugą na Centrum Spotkania Kultur w Lublinie.
Na naszej drodze nie mogło zabraknąć nauki. Odwiedziliśmy dwie uczelnie wyższe: wspomnianą już SGGW oraz Uniwersytet Warmińsko-Mazurski. Na UWM w Katedrze Pszczelnictwa pod wnikliwym okiem naszego rajdowca, a w tym miejscu gospodarza, prof.
Jerzego Wilde, posadziliśmy kolejne zielone pomniki.
I tak ubywał kilometr za kilometrem, a nasza idea docierała do coraz większej liczby osób. Naszym celem było uświadomienie społeczeństwa, dlaczego należy chronić pszczoły i co im zagraża. Dzięki naszej akcji wiele osób dowiedziało się, że:
- każdy może pomóc pszczołom sadząc w ogrodach, na tarasach i balkonach rośliny miododajne
- środki ochrony roślin należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta
- warto zamienić trawniki na kwietne łąki
- pszczoły w miastach też są potrzebne
Rozpoczynając rajd reprezentowaliśmy różne grupy pszczelarskie, organizacje, firmy i ośrodki naukowe. Po tygodniu wspólnej podróży w małych fiatach staliśmy się jedną rajdową ekipą. Setki rozmów i dyskusji prowadzonych wieczorami jeszcze przez długi czas będą przynosiły owoce w polskim pszczelarstwie.
Nasi rajdowi mechanicy spisali się na medal. Bez nich 12 aut nie dojechałoby do celu. We wszystkich miejscach towarzyszyła nam dzielna ekipa serwisowa (Jacek i Grzesiek z firmy Łysoń), która zawsze pod ręką miała: flagi rajdu, tablice z nazwami miast, miodowe krówki i uśmiech na twarzach.
O rajdzie, jego uczestnikach, organizatorach, współorganizatorach, sponsorach i partnerach jeszcze nie jeden raz przeczytacie.
Szadzenie drzew podczas akcji "Pszczoły przetrwają gdy kwiaty zapylają"
fot.© Grzegorz Pałys
Monika Leleń
i Przemysław Szeliga
Załoga nr 6 z zielonego malucha
