Apitoksynoterapia refleksoryczna a udary

Udar dla wielu z nas oznacza utrudniony kontakt z bliskimi osobami. Najczęściej z rodzicami, małżonkami, a dla osób dotkniętych udarem – problem z wyłączeniem którejś strony ciała. Udar może zdarzyć się nocą lub za dnia. Kładziemy się spać i wszystko jest dobrze, a  rano nie jesteśmy w stanie wstać o własnych siłach – to oznacza udar niedokrwienny.

Udar mózgu niedokrwienny- rozległy zawał mózgu w obszarze tętnicy środkowej mózgu z masywnym obrzękiem półkuli i towarzyszącym przemieszczeniem struktur środkowych (strzałka)
Fot. www.wikipedia.pl

Jak sama nazwa wskazuje – udar niedokrwienny oznacza, że zablokowany został dopływ krwi do mózgu, co spowodowało martwicę tejże tkanki i w następstwie zawał mózgu. Dla udaru niedokrwiennego charakterystyczne jest to, że powstaje najczęściej nocą, a jego przyczyną jest zakrzep, zator często w przebiegu  miażdżycy. Objawy narastają stopniowo, w miarę narastania zakrzepu, zmniejsza się przepływ krwi i wskutek tego występuje uszkodzenie mózgu.
Typem dziennym jest udar krwotoczny – krwotok śródmózgowy. Występuje za dnia dlatego, że wiąże się najczęściej ze zwiększonym wysiłkiem, co może skutkować podwyższeniem ciśnienia krwi, co jest związane także ze stresem. Może objawiać się gwałtownym bólem głowy, wymiotami.
Występuje także trzeci typ udaru – udar podpajęczynówkowy – nazwa pochodzi od struktury otaczającej mózg. Najczęściej ten rodzaj udaru jest udarem krwotocznym, wynikającym z pęknięcia tętniaka.

Objawy udaru

Typowe objawy udaru to:

• niedowład połowiczy lewo lub prawostronny,
• zaburzenia czucia,
• porażenia nerwów i mięśni.

Pacjent dotknięty udarem odczuwać może nagły, silny ból głowy, może pojawiać się niepokój a nawet przerażenie, płacz, utrata orientacji przestrzennej, utrata przytomności, skrzywienie ust, brak możliwości artykułowania dźwięków, brak możliwości przełykania i połykania. Najczęściej niedowład powstaje po stronie przeciwnej do strony uszkodzonego mózgu. Pojawia się niedowład mięśni policzkowych, ustnych, nosowych. Skurcz mięśnia piersiowego przywodzi ramię do tułowia.

Palce dłoni wraz ze stawem nadgarstkowym zginają się i odwracają w kierunku zewnętrznym. Zwichnięciu ulega staw biodrowy, mięśnie łydki ulegają zwiotczeniu. Powstaje tak zwana stopa szpotawa, a palce wraz ze stopą tworzą stopę piętowo-końską. Nie jest to łatwy stan, ani dla pacjenta, ani dla jego rodziny. Pojawiający się nagle, niespodziewanie, a w skutkach często trwający długie lata, w zależności od uwarunkowań indywidualnych.

Stan niedowładu

Człowiek w stanie niedowładu połowiczego dużo czasu spędza w łóżku, stąd ryzyko wystąpienia odleżyn okolicy kości krzyżowej, krętarza, kości obręczy dolnej, kości czaszki. Dodatkowo u pacjenta leżącego pot zatrzymujący się w fałdach skórnych powoduje miejscowe stany zapalne skóry.

Pamiętam panią, którą bezskutecznie rehabilitowaliśmy po wylewie – udarze krwotocznym na tyle rozległym, że nie była w stanie nawiązać kontaktu werbalnego przez wiele miesięcy, aż do wypisu ze szpitala i skierowaniu do oddziału opieki paliatywnej, gdzie także nie uporano się ze skutkami nocnego udaru krwotocznego (wbrew teorii, że nocą zdarzają się głównie udary niedokrwienne).

Uderzające w historii tej pani było to, że nie miała nawet czterdziestu lat. Według teorii i statystyki udary zdarzają się najczęściej po 55 roku życia i częściej panom.
Zdarza się także wielu zdeterminowanych i systematycznie usprawniających się pacjentów – będących zmorą leniwych lub mniej zdeterminowanych pracowników branży medycznej. .

Dzięki Panu Bogu ta grupa ludzi chcących za wszelką cenę powrócić do samodzielności w społeczeństwie, dzięki ciężkiej pracy nad sobą ma szansę i często stopniowo odzyskuje utraconą stronę ciała.

Reasumując, każdy z tych udarów: niedokrwienny, krwotoczny, podpajęczynówkowy wiąże się z ciśnieniem krwi. Pierwszy, czyli niedokrwienny – z zanikającym ciśnieniem wskutek zakrzepu i zatoru, a dwa kolejne z wylewem krwi, czyli z krwotokiem. Udary w postaci zatorów zdarzają się niestety także u dzieci. Przyczyną może być zapalenie wsierdzia lub zapalne stany reumatoidalne.

Jad pszczeli w leczeniu udaru

Ze względu na reagowanie ludzkiego organizmu z jadem pszczelim w odniesieniu właśnie do ciśnienia krwi: tak nadciśnienia, jak i niedociśnienia uważa się, iż niektóre składniki jadu pszczelego działają homeostatycznie, to znaczy, że mają tendencję do zrównoważonego wpływania na autoregulację naszego organizmu.

Jednym z takich składników jest melittyna – peptyd posiadający bardzo silne właściwości rozpuszczające, wspomagają ją występujące w jadzie histamina i dopamina. W trakcie wbijania w skórę żądło przebija błony komórek, co skutkuje wydzielaniem się histaminy i serotoniny, tym razem ludzkiej, i początkiem  procesu zapalnego. Rozszerzają się małe naczynia krwionośne, co powoduje obniżenie ciśnienia krwi u osoby użądlonej. Jest to proces korzystny przy występowaniu zatorów, zakrzepów ze względu na działanie rozpuszczające (hemolityczne), ale już niebezpieczne ze względu na obniżenie ciśnienia krwi, co może pogłębić skutki negatywne z powodu niedotlenienia danej struktury. Kolejnym składnikiem jadu pszczelego wpływającym tym razem na podniesienie ciśnienia krwi jest apamina, która działa silnie pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy człowieka. Apamina wzmaga wydzielanie adrenaliny, wywołuje skurcze naczyń krwionośnych, co daje większe ciśnienie krwi.

Histamina, o której wspomniałem powyżej – jest to substancja wspomagająca przekazywanie bodźców nerwowych, między innymi rozszerza naczynia włosowate, czyli powoduje obniżanie ciśnienia krwi. Kolejnym związkiem podnoszącym ciśnienie jest serotonina. Bierze również udział w procesie krzepnięcia krwi. W jadzie występuje także dopamina – działa wzmacniająco na siłę skurczową serca i także podnosi ciśnienie krwi. .

Kolejną jest noradrenalina – jako substancja wspomagająca przekazywanie bodźców nerwowych, razem z adrenaliną przyspiesza akcję serca, obkurcza naczynia na obwodzie, a rozszerza naczynia wieńcowe  zaopatrujące serce. Aby to wszystko jakoś objąć należy dodać, iż każda reakcja na jad pszczeli jest inna. Różni ludzie, różne jednostki chorobowe, inne właściwości jadu pszczelego zmienne w przebiegu sezonu, pszczoły itp. bardzo wiele zmiennych. .

Mogą wystąpić tylko reakcje miejscowe w miejscu przystawienia pszczoły,takie jak ból miejscowy, zaczerwienienie, obrzęk. Mogą także uogólnione i niestety nie tylko te, które chcielibyśmy uzyskać dla celów terapeutycznych.

Skutki uboczne terapii jadem

Dreszcze, wyższa temperatura, złe samopoczucie, bóle głowy, nudności, wymioty, obrzęki krtani i płuc, zapaść, wstrząs, śmierć. Klinicznie w związku z tymi ostatnimi możliwymi reakcjami organizmu na jad wyróżnia się cztery stopnie reakcji alergicznych:

Jacek Szmigielski
505-200-727
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"