„Sad i Pasieka” z Miechowa, cz. 2

Na początku swojego istnienia, czasopismo „Sad i Pasieka” deklarowało wypełnianie funkcji organu prasowego Okręgowego Związku Kółek Rolniczych w Miechowie i Związku Powiatowych Towarzystw Pszczelniczych Województwa Kieleckiego.

Doświadczalna Stacja Pszczelnicza obok Miechowa. fot. Leszek Kośny

Po wielu zmianach instytucji sprawczych, periodyk od nr 1 z 1927 r. został oficjalnym organem Doświadczalnej Stacji Pszczelniczej w Miechowie, a od nr 1 z 1929 r. organem Fermy Ogrodniczo-Pszczelniczej i Doświadczalnej Stacji Pszczelniczej, Sad i Pasieka w Miechowie.

Założenie w 1927 r. placówki poświęconej hodowli pszczół stało się kolejnym krokiem na drodze specjalizacji podjętej przez Juliana Piwowarskiego i nadaniem badaniom odpowiedniej rangi. Nie bez znaczenia dla całego przedsięwzięcia były tradycje pszczelarskie, które założyciel wyniósł z domu rodzinnego, i które ciągle w nim pielęgnowano.

Pasieki prowadzili zarówno jego dziadek, jak i ojciec korzystający z bezdenków oraz uli systemu Lewickiego.

Portret Juliana Piwowarskiego, redaktora czasopisma „Sad i Pasieka”, fotografia pochodząca z czasopisma „Bartnik Postępowy” 1930 r. fot. Leszek Kośny

Jak wynika z innego komunikatu („Sad i Pasieka” 1927 r., nr 4), w badaniach nie ograniczono się do jednej lokalizacji, a obserwacje prowadzono dla wielu ras równocześnie: Obok pasieki przemysłowej, D. S. P. prowadzi doświadczenia w 2 oddzielnych pasiekach, między innemi nad rasami pszczół miodonośnych.
Zadaniem doświadczeń tych jest naukowe określenie właściwości i przydatności do hodowli poszczególnych ras w danych warunkach klimatycznych, jak również prowadzenia amatorskiej hodowli ras. W tym celu w ubiegłym sezonie, sprowadzono po 2 egzemplarze ras pszczelich.

Autorzy współpracujący z czasopismem „Sad i Pasieka” nie otrzymywali żadnego wynagrodzenia, periodyk natomiast posiłkował się często przedrukami artykułów m.in. z: „Przewodnika Kółek Rolniczych” (Lwów), „Bartnika Postępowego” (Lwów), „Zagrody Wzorowej” (Lwów), „Ogrodnika” (Warszawa).

Treść, jaką oferował „Sad i Pasieka”, recenzenci oceniali bardzo pozytywnie, używając sformułowań: zajmująca, bogata i popularna, natomiast artykuły redaktora określano jako zwięzłe, zrozumiałe i praktyczne. Do tych zalet dołączyć należy bogaty zasób wiedzy, jaką dostarczało czasopismo, publikując teksty dotyczące rolnictwa, pszczelarstwa, ogrodnictwa i jedwabnictwa.

Wizualnie periodyk przedstawiał się bardzo korzystnie, zaopatrzony w liczne ilustracje, głównie o tematyce pszczelarskiej, jak np. ogólny wygląd pasiek i portrety znanych pszczelarzy. J. Piwowarski jako redaktor, a także przez znaczną część istnienia „Sadu i Pasieki” jego wydawca, obarczony był sprawami administracji.

Jak sam wspominał, przez 10 lat otrzymał 2350 listów, z czego załatwioną korespondencję obliczył na 921 listów. Cdn.

Leszek Kośny
Starszy kustosz Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"