Surmia

Surmia (zwana również katalpą) - to stosunkowo mało znane drzewo warte rozpowszechnienia głównie wśród pszczelarzy hobbystów, dbających o estetykę swoich pasiek. Ma niewielkie rozmiary, egzotyczny wygląd, posiada małe wymagania środowiskowe oraz jest źródłem nektaru dla pszczół. Omawiana roślina, a właściwie grupa jedenastu gatunków, pochodzi z Azji oraz Ameryki Północnej.

U nas najczęściej spotykamy surmię bignoliową (zwyczajną) oraz wielkokwiatową. Oba gatunki są stosunkowo podobne. Możemy je spotkać w parkach, osiedlach miejskich, ogrodach przydomowych. Młode egzemplarze w czasie ciężkich zim wymagają okrycia, najlepiej poprzez chochoły lub owinięcie agrowłókniną. Kilkuletnie okazy stają się praktycznie całkowicie mrozoodporne.

Surmia

Czasami po zimie istnieje konieczność usunięcia jednej czy dwóch gałęzi, roślina jednak szybko się regeneruje nie tracąc atrakcyjnego wyglądu. Surmie są bardzo podatne na modelowanie.

W pasiece warto stworzyć wysoko położoną koronę, aby można było pod drzewem ustawić ule. Surmia nie ochroni naszych podopiecznych przed wiatrami, ale doskonale osłoni przed letnimi upałami.

W małej hobbystycznej pasiece najlepiej posadzić jedną roślinę. Jako soliter będzie bardzo ładnie się prezentować w zestawieniu z atrakcyjnie pomalowanymi ulami.

Największą ozdobą surmii są ogromne, osiągające około 30 cm długości liście, a w okresie kwitnienia przepiękne kwiaty.

Okres kwitnienia obejmuje trzecią dekadę czerwca i trwa do około 10 lipca. Pszczoły dość chętnie odwiedzają przypominające storczyki kwiaty, natomiast ich zapach działa odstraszająco na komary i muchy.

Jednak wcale nie kwiaty są dla naszych podopiecznych głównym dostarczycielem pokarmu, w końcach nerwów liści surmii znajdują się nektarniki pozakwiatowe, które nie zawsze są czynne, ale czasami przy ciepłej pogodzie przyciągają duże ilości owadów. Obserwowałem to wielokrotnie na dwóch egzemplarzach rosnących w moim ogrodzie.

zablokowane [...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów