„Sad i Pasieka” z Miechowa, cz. 3.

W poprzedniej części artykułu zamieszczono informację, że od nr 1 z 1929 r. czasopismo „Sad i Pasieka” było organem Fermy Ogrodniczo-Pszczelniczej i Doświadczalnej Stacji Pszczelniczej w Miechowie. Prowadzone przez Juliana Piwowarskiego zawierało teksty dotyczące rolnictwa, pszczelarstwa, ogrodnictwa i jedwabnictwa i było bardzo dobrze oceniane przez recenzentów.

Artykuły pszczelarskie w większości pisane były przez redaktora czasopisma „Sad i Pasieka”, doświadczonego pszczelarza, prelegenta wielu kursów pszczelarskich i uczestnika kilku międzynarodowych kongresów.

Okładka broszury J. Piwowarskiego, Rasy i odmiany pszczoły miodonośnej (wydanie drugie, Miechów 1928 r.). Fot. Leszek Kośny

Poruszał m.in. następujące tematy: Co to jest miód?; Wrogowie pszczół; Narzędzia i przybory pasieczne; O wiosennem podkarmianiu pszczół cukrem surowym; Znaczenie pszczół w sadownictwie i gospodarstwie rolnem; Korzyści moralne z pszczelnictwa; O inspektoraty i instruktoraty ogrodniczo-pszczelnicze; Towarzystwa pszczelnicze i udzielał porad związanych z pracami na dany miesiąc lub porę roku.

Jednak najcenniejsze teksty J. Piwowarskiego dotyczyły prowadzonych przez niego badań: Hodowla matek pszczelich; O poddawaniu pszczołom nowych matek; Rasy pszczół; Rasy i odmiany pszczoły miodonośnej; Wyniki badań nad rasami i odmianami pszczoły miodonośnej.

Trzy artykuły wymienione jako ostatnie stanowiły materiał broszury wydanej w postaci osobnego druku własnym nakładem autora (tekst Wyniki badań nad rasami i odmianami pszczoły miodonośnej był wierną kopią wydania z 1928 r.).

Broszura Rasy i odmiany pszczoły miodonośnej (Miechów 1926 r.) spotkała się z dużym zainteresowaniem i wydano ją jeszcze dwukrotnie (Miechów 1928 r., oraz 1934 r.).

Julian Piwowarski tak pisał w przedmowie do czytelników w wydaniu z 1928 r.: Piśmiennictwo nasze jest ubogie w wiadomości o rasach pszczelich i ich pracowitości w zmienionych warunkach klimatycznych, dlatego też kwestja ta stała się otwartą.

Tak jak w każdej dziedzinie tak i tu, niema i nie może być ostatniego słowa.

Czasopismo J. Piwowarskiego nie pozostawało obojętne wobec spraw rozwoju jedwabnictwa w Polsce. Artykuły przybliżające czytelnikom ten temat (Jedwabnictwo w Polsce i jego znaczenie; Drzewo morwowe) były autorstwa Henryka Witaczka, który wraz z siostrą Stanisławą w 1924 r. założył w Milanówku Centralną Doświadczalną Stację Jedwabniczą (CDSJ). Tekstów przyrodniczych: Bakterje; Czy istoty żywe mogą powstać z rzeczy martwych dostarczał Franciszek Linowski. Czasopismo „Sad i Pasieka” pomimo szerokiego grona odbiorców w kraju i za granicą przekazywało wiele informacji regionalnych z Miechowa oraz okolicy: Stan pszczelnictwa w powiecie Miechowskim w 1921 roku; Stan czytelnictwa w powiecie Miechowskim; Pokaz ogrodniczy w Miechowie (J. Piwowarski); Sprawy rolnicze w powiecie Miechowskim (T. Karkowski); Stan Mleczarstwa w powiecie Miechowskim przed wojną (F. Lach). Redaktor J. Piwowarski miał świadomość zasięgu i oddziaływania swojego czasopisma: „Sad i Pasieka, w okolicy i w kraju spełnia rolę Instruktora, szerząc kulturę i wiedzę ogrodniczą i pszczelniczą.

Stoimy twardo przy pierwszym programie i zamiarach; powtarzamy, że dążymy do tworzenia nowych warsztatów pracy i ulepszania dotychczasowych („Sad i Pasieka” 1928 r., nr 1). Dekada, przez którą czasopismo trwało na swym posterunku, była czasem dobrze wykorzystanym i pozwoliła zająć mu miejsce w szeregu periodyków pszczelarskich o długiej żywotności.

Zamknięcie czasopisma J. Piwowarski ogłosił w nr 3–4 z 1929 r.: 10 lat upływa jak zaczęliśmy wydawnictwo Sadu i Pasieki. Służyliśmy idei i pracy. Spełniliśmy nasz obowiązek w zakresie co nam dała wiedza w działach ogrodniczych i pszczelniczych.

Obecnie z powodu małej ilości prenumeratorów i braku finansowego poparcia, zmuszeni jesteśmy przerwać i zlikwidować wydawnictwo Sadu i Pasieki. Niniejszy numer jest podwójnym Nr 3 i 4 i ostatnim. Zamykając pismo Sad i Pasieka, żegnam Was Czytelnicy, Współpracownicy i Sympatycy.

Zawsze każdy numer czytaliśmy z miłem zadowoleniem, bo redaktor unikał wszelkich swarliwych polemik, czy napaści osobistych, a o ile zabierał głos w sprawach naszego życia pszczelarskiego, to ujmował rzecz objektywnie i bezstronnie, zyskując sobie swem postępowaniem ogólną sympatję i szacunek.

Leszek Kośny
Starszy kustosz Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"