Gryka rośliną dostarczającą znakomitego miodu
Zasiewy gryki na niewielką skalę można spotkać na terenie niemal całego kraju. Tradycyjnymi rejonami jej uprawy są województwa lubelskie, świętokrzyskie, mazowieckie i podlaskie.
f o t . © M i e c z y s ł a w J a n i k Według rocznika statystycznego w Polsce grykę uprawia się na powierzchni około 70 tys. ha, z czego około 20 tys. ha zajmują plantacje w województwie lubelskim. Duże zagęszczenie plantacji gryki znajdujące się w niektórych rejonach tego województwa umożliwia pozyskiwanie czystego miodu gryczanego. Główne rejony uprawy gryki to powiaty janowski, biłgorajski, lubartowski, kraśnicki. Uprawia się ją tutaj od lat, stąd tradycje nie tylko w uprawie, ale i w spożyciu. Przede wszystkim kasz pod różnymi postaciami, jak również miodu
gryczanego, który w tym rejonie jest najpopularniejszy i najlepiej się sprzedaje.
Gryka jest zapylana przede wszystkim przez pszczoły, istnieje zatem ścisły związek między oblotami pszczół, a plonowaniem. Czynniki pogodowe wpływają nie tylko na wzrost i rozwój gryki, ale również na przebieg oblotu pszczół. Zimne i deszczowe lata, w przeciwieństwie
do ciepłych i w miarę wilgotnych, nie sprzyjają plonowaniu. Udział pszczół w zapylaniu waha się w granicach 65-87%. Wywożenie uli na pole z gryką zapewnia lepsze zapylenie i powoduje zwiększenie wydajności ziarna i miodu.
Gryka wysiewana może być od drugiej dekady maja, kiedy nie zagrażają jej już nocne przymrozki, na które jest bardzo wrażliwa. Kwitnienie rozpoczyna się 4-5 tygodni od wysiewu, jest to najczęściej druga dekada czerwca, i trwa 3-4 tygodnie. Gryka dostarcza pszczołom dobrego pełnoletniego wziątku. Tam, gdzie występują jej zwarte łany, stanowi główny, a niekiedy jedyny pożytek dla pszczół.
Kwiaty gryki wytwarzają pyłek oraz stosunkowo dużo nektaru, szczególnie przy dużej wilgotności i wysokiej temperaturze. Nektarują w godzinach rannych, w okresie suszy tylko do wyschnięcia porannej rosy. Gryka należy do najlepszych roślin miododajnych, jej kwiaty są bardzo intensywnie oblatywane przez pszczoły do godzin południowych. Ze względu na atrakcyjność zarówno rośliny, jak i miodu gryczanego
pszczelarze często podwożą pszczoły pod kwitnące plantacje.
Gryka dostarcza pszczołom obfitego pożytku nektarowego, o koncentracji cukrów 30-50%. Wydajność miodowa z jednego hektara plantacji wynosi do 300 kg miodu. Do wirowania nadaje się miód dojrzały, w którym jest nie więcej niż 18% wody. Jeżeli jest za rzadki, jest niepełnowartościowy i nie powinno się go wirować. Trzeba zaczekać, aby pszczoły odparowały nadmiar wody i zagęściły go. Czysty miód gryczany najlepiej pozyskać z pasieki wędrownej, która powinna być przywieziona na plantację na początku kwitnienia gryki. Pszczoły pozyskują nektar z drobnych, białych lub różowych kwiatów, kwitnących w czerwcu, lipcu i sierpniu.
Z gryki pozyskuje się typowy ciemny miód letni, chociaż patoka ma barwę jasnobrunatną z lekko czerwonawym odcieniem. Ma bardzo intensywny i przyjemny zapach kwiatów gryki, charakterystyczny, ostry, słodki i lekko piekący, smak. Jest on tak specyficzny, że daje się
wyczuć w miodach nawet z niewielką domieszką nektaru gryki. Czasami mówi się, że gryka „psuje” inne miody, na przykład spadziowy.
[...] - część treści ukryta, w całości dostępna tylko dla zalogowanych e-Prenumeratorów
Mieczysław Janik
