Marka Własna Gospodarstwa Pasiecznego

2. Zdefiniowanie pojęcia marki

Pojawienie się pojęcia marki

Historia powstania pojęcia marki jest co najmniej tak długa jak pisana historia ludzkości. Kiedy władca starożytnej Asyrii (ok. 700 r. p.n.e.) nakazał na tabliczce glinianej o sobie zapisać: „Nazywam się Shamash-res-usur i jestem władcą Suhu i Mari. Pszczoły gromadzące miód, nie były dobrze znane przez moich przodków.

Ja sprowadziłem je z gór Habha na ziemię Suhu i trzymałem je w założonym przeze mnie mieście Gabbari-ibni. One tutaj gromadziły wosk i miód. Ja nauczyłem się topić wosk i oddzielać go od miodu. Tego samego nauczyłem moich ogrodników.

Później wielu podróżników przybywało do mojego kraju i pytało się, czy to prawda, że Shamah-res-usur potrafi przewozić pszczoły i osadzać je w swoim kraju”. W taki oto oryginalny sposób przekazywał on potomnym sławę, jaką pozyskał ujarzmiając dzikie pszczoły i każąc im pracować dla siebie.

Władca nie nakazywał pisać o swoich wojskach i zwycięstwach, o liczbie żon i niewolników, o podbojach i zgromadzonych bogactwach, tylko każe pisać o tych umiejętnościach, które współcześni mu zazdrościli, podziwiali i które przynosiły władcy wyjątkowy prestiż. Tak więc sława „pogromcy” pszczół, przekazywana z ust do ust stała się dla Shamash-res-asur jego dumą i „marką” godną zapisania.

W starożytności na różnych obszarach i w różnych czasach było wielu władców, którzy byli zainteresowani pozyskiwaniem produktów pszczelich. Jednak w tym fragmencie książki interesuje nas bardziej znalezienie źródeł pochodzenia pojęcia „marka”.

Wydaje się, że z chwilą powstania pierwszych miast musiał pojawić się tzw. „społeczny podział pracy”, który w następnych epokach rozwijał się aż do współczesnego czasu. Otóż, w starożytnych miastach zaczęły powstawać warsztaty rzemieślnicze, których właściciele zrezygnowali z wypasania własnych stad bydła i uprawy roli.

Zaczęli oni żyć wyłącznie z wytwarzania przedmiotów (garncarze, wytwórcy i farbiarze tkanin, przetwórcy skór zwierzęcych, złotnicy itd.) potrzebnych innym ludziom, a wykonujących inne prace, np. rolnicze. Rzemieślnicy jednak nie mogli osobiście docierać do wszystkich nabywców, zatem zaczęli sprzedawać swoje wyroby kupcom, równocześnie zaczęli je znaczyć.