Miód manuka, cz. 2.

Właściwości miodu mają ścisły związek z tym, z jakich roślin jest wytwarzany. Nektar kwiatów krzewu manuka zawiera dihydroksyaceton (DHA), który przekształca się w metyloglioksal (MGO). Do nieenzymatycznej przemiany dochodzi zarówno w organizmie pszczoły, podczas transportu nektaru do ula, jak i podczas procesu dojrzewania i przechowywania miodu.

Właściwości zdrowotne miodu manuka

Miody manuka o najwyższym stężeniu MGO dojrzewają w odpowiednich beczkach ponad dwa lata. To właśnie metyloglioksal został przez naukowców uznany za główny, aktywny składnik znajdujący się w miodzie manuka. Im większe jest stężenie tej substancji w miodzie, tym mocniejsze jest jego działanie.

fot.© Pixabay

Metyloglioksal występuje również w innych produktach (mleko, jogurty, sery, wino, piwo), ale nigdzie w takim dużym stężeniu jak w miodzie manuka (Al-Habsi i Niranjan 2012). Oprócz tego stwierdzono, iż miód manuka, w porównaniu do miodów z innych gatunków roślin, zawiera unikalne bioaktywne związki, w szczególności te o wysokiej masie cząsteczkowej.

Bogaty jest również w mikro- i makroelementy, składniki odżywcze, związki fenolowe: fenolokwasy i flawonoidy, które również mają prozdrowotne właściwości. Regularnie spożywany w pierwszej kolejności poprawia odporność i wzmacnia organizm, a także poprawia samopoczucie.

Na aktywność miodu manuka składają się jeszcze: wysokie ciśnienie osmotyczne, wywołane dużym stężeniem cukrów, oraz kwaśny odczyn środowiska (średnie pH 4,1), wynikający z obecności kwasów organicznych (Weston i in. 1999, Khalil i in. 2011, Schneider i in. 2013).

Zastosowanie miodu manuka

Miód manuka ma ciemną barwę, zbliżoną do miodu gryczanego, dość intensywny smak i gęstą konsystencję. W Polsce obecnie dostępnych jest kilka wersji miodów manuka. Ich zastosowanie oraz oddziaływanie różni się i zależy od zawartości metyloglioksalu.

Miody manuka zawierają różne ilości tego związku – przeważnie od 30 do 1000 mg∙kg-1 miodu. Zawartość metyloglioksalu w danym miodzie podany jest na opakowaniu. Oznaczenia +30, +100, +250, +400, +550 informują o zawartości odpowiednio 30, 100, 250, 400 i 550 mg metyloglioksalu∙kg-1 miodu.

Miody o niskiej zawartości MGO są miodami spożywanymi wyłącznie dla ich smaku, a miody o wysokiej zawartości MGO charakteryzują się zarówno właściwościami smakowymi, jak i antybakteryjnymi oraz prozdrowotnymi. Ze względu na zastosowanie, dystrybutorzy miodu manuka podają następujący podział tego produktu:

fot.© Roman Dudzik

Miód manuka nie jest lekiem, lecz środkiem spożywczym, więc można go bezpiecznie spożywać w rozsądnych ilościach. Miodu nie należy podawać dzieciom do pierwszego roku życia oraz osobom uczulonym na produkty pszczele. Jak podają dystrybutorzy miodu manuka, najlepsze efekty przynosi spożywanie go trzy razy dziennie po dwie-cztery łyżeczki, bez rozcieńczania i popijania wodą.

Miód należy spożywać przynajmniej pół godziny przed posiłkiem, po spożyciu najlepiej powstrzymać się od jedzenia i picia przez co najmniej 20 minut. W celu wspomagania leczenia problemów dermatologicznych należy go nakładać cienką warstwą na skórę i pozostawić możliwie jak najdłużej (www.swiatmanuka.pl).

Zakończenie

Miód manuka obecnie znany jest na całym świecie. Okazał się bardzo pomocny w wielu problemach zdrowotnych, takich jak: dolegliwości układu pokarmowego, immunologicznego, oddechowego, moczowego i krążenia, przy zakażeniach bakteryjnych, wirusowych, grzybicznych, ranach, oparzeniach, owrzodzeniach, przeziębieniach, nowotworach, różnego rodzaju bólach i stanach zapalnych, problemach jamy ustnej, reumatyzmie i artretyzmie, chorobach oczu i uszu.

Jako jeden z nielicznych produktów spożywczych miód manuka ma udowodnione działanie lecznicze i należy do grupy żywności funkcjonalnej. Do tej pory nie odnotowano skutków ubocznych dotyczących spożycia miodu manuka, dlatego uważa się go za bezpieczne urozmaicenie codziennej diety.

Luiza Dawidowicz

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"