Akacja

Robinia akacjowa (Robinia pseudoacaccia), zwana u nas po prostu akacją, swoją nazwę zawdzięcza francuskiemu ogrodnikowi Robinë, który w XII wieku sprowadził to drzewo do Francji. Jej ojczyzną jest Ameryka Północna. Robinia w Europie zaaklimatyzowała się zupełnie dobrze. Pora kwitnienia przypada na przełom maja i czerwca i zależy od warunków atmosferycznych w danym roku.

Kora na pniu robinii jest spękana, a na gałązkach u nasady liści znajdują się dwa ostre i twarde ciernie, powstałe w wyniku przekształcenia przylistków. Chronią one pączek i młody liść przed zwierzętami roślinożernymi. Robinia ma liście parzysto-pierzaste złożone.

Kwiatostany umieszczone w pachwinach liści tworzą pachnące zwisające w dół grona pięknych kwiatów. Po zachodzie słońca wydzielają upajającą woń. Drewno jest bardzo twarde, do niedawna przydatne w gospodarstwach rolnych.

Robinia rośnie świetnie nawet na wydmach i żwirowatych piaskach. Lubi dużo przestrzeni i światła. Bardzo łatwo ją rozmnożyć z nasion, które zazwyczaj utrzymują się na drzewie w zeschłych strąkach przez całą zimę aż do wczesnej wiosny.

Nasiona zbiera się z drzew wiosną i wysiewa w kwietniu, ewentualnie na początku maja. Dzień przed wysiewem moczymy nasiona w wodzie, po czym wysiewamy w rzędy szerokości 1 m, w odstępach co 30 cm. Nasiona przykrywamy warstwą ziemi nie grubszą niż 2 cm.

Gdy mamy dużo nasion, można zasiać je gęściej. Pielęgnacja polega na odchwaszczeniu i podlaniu w razie suszy. Już po kilku dniach wschodzą małe roślinki, które do jesieni powinny urosnąć do 1 m. Dobrze pielęgnowane robinie zakwitną już w czwartym roku życia. W mojej okolicy robinie rosną na glebie piaszczystej i gdy panuje upał to inne rośliny przysychają, a dla akacji są to najlepsze warunki do nektarowania. Pszczoły „chodzą pieszo” z nektarem, a nadstawki z godziny na godzinę robią się coraz cięższe.

Stanisław Kaczmarek

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"