Wielofunkcyjna podkarmiaczka powałkowa

W gospodarce pasiecznej, poza głównym okresem pożytkowym, bardzo ważną rolę odgrywają dodatkowe karmienia pszczół, przeprowadzane przez pszczelarza w różnych celach i w różnych okresach sezonu pasiecznego.

Aby karmienia takie przynosiły jak najlepsze efekty, powinny być wykonywane w optymalnych terminach, odpowiednią ilością dobrej jakości pokarmów, w warunkach zapewniających ich maksymalne wykorzystanie przy minimalnym zużyciu energii pszczół.

Fot. Janusz Mazurek

Ten ostatni warunek jest szczególnie trudny do osiągnięcia w okresie wiosennym, przy niepomyślnych warunkach atmosferycznych, kiedy nierzadko temperatury spadają poniżej zera, uniemożliwiając pszczołom loty po świeży pyłek i wodę.

Tymczasem jest coraz więcej pasiek, w których szybkość rozwoju pszczół po pierwszym oblocie wiosennym, ze względu na wczesne pożytki, decyduje o całorocznych wynikach produkcyjnych.

Na przyspieszenie wiosennego rozwoju pszczół ma wpływ wiele czynników. Najważniejszy z nich to ilość pierzgi w ulu i możliwość jej wykorzystania przez pszczoły. W wielu pasiekach są to często warunki trudne do spełnienia. Wynika to głównie z niedostatecznej kontroli rzeczywistych ilości zapasów pierzgi, której najczęściej jest za mało, lub znajduje się za daleko od centrum czerwienia matki.

Jeżeli jeszcze w wyniku błędów pszczelarza skrajne ramki, na których bardzo często znajdują się główne zapasy pierzgi, nie są obsiadane przez pszczoły i zostaną one zaatakowane przez pleśnie, jest to katastrofa dla pszczół i pszczelarza.

W ramach poszukiwania optymalnego rozwiązania tych problemów przedstawiam podkarmiaczkę do wszechstronnego karmienia pszczół w ulu o każdej porze roku, używaną w mojej pasiece od wielu lat. Jest ona ostateczną wersją długiego szeregu konstrukcji stosowanych w okresie 30-letniego pszczelarzenia. Spełnia także istotną rolę w wielu momentach mojej gospodarki pasiecznej, umożliwiając wykonanie następujących czynności:

1. Wiosenne karmienie pszczół pierzgą w celu przyspieszenia rozwoju rodzin (do stymulacji rozwoju miodem stosuję głównie odsklepianie plastrów gniazdowych i zapasowych).

2. Wiosenne karmienie pszczół wodą w ulu, aby wyeliminować loty do poidła w czasie niepomyślnych warunków atmosferycznych oraz zapobiec niebezpieczeństwu wzajemnego zarażania się chorobami.

3. Letnie karmienie po ostatnim miodobraniu, kiedy trzeba natychmiast zaopatrzyć rodzinę w podstawowe zapasy miodu (syropu) wynoszące co najmniej 5 kg, zapobiegając w ten sposób, między innymi, ograniczeniu czerwienia matki.

4. Sierpniowe karmienie na zapasy zimowe, (co drugi dzień po 2 litry syropu 3 : 2) które należy zakończyć w optymalnym terminie do 25 sierpnia, tak aby zapasy zostały zgromadzone przez stare pszczoły, a młode pszczoły nie dopuszczone do tej czynności.

Jednocześnie trzeba ograniczyć matce możliwość...

Mimo tylu zalet posiada jeszcze jedną, może najważniejszą. Polega ona na tym, że pszczoły mogą pobierać z niej pokarm nawet w czasie wiosennych przymrozków, co ma bardzo duże znaczenie w okresie intensywnego rozwoju rodziny.

Co jest przyczyną tej rewelacyjnej zalety?

Tkwi ona w źródle ciepła, które promieniuje z wnętrza ula i ogrzewa przez cały czas podkarmiaczkę.

W ten sposób ciepło wytwarzane przez pszczoły w celu ogrzewania czerwia, spełnia podwójną rolę, dodatkowo ogrzewając pokarm. Dzięki temu staje się ona jakby...

Spis potrzebnych materiałów i sposób wykonania (po odpowiedniej zmianie wymiarów także do innych uli)

Jak widać na rysunku i fotografii, podkarmiaczka to głównie prostokątne pudełko z przegródkami o wymiarach 35 x 24 x 6 cm. Jej zalety kryją się w szczegółach.

Poszczególne elementy to:

1. 6 listewek drewnianych grubości 6 mm, w tym cztery szerokości 6 cm do wykonania ścianek zewnętrznych podkarmiaczki, jedna szerokości 5,4 cm do wykonania ścianki działowej wewnątrz podkarmiaczki (nad którą będą przechodziły pszczoły po pokarm płynny z komory 7 do komory 10), jedna szerokości 5,7 cm do wykonania ścianki działowej wewnątrz podkarmiaczki (pod którą będzie przepływał pokarm, w postaci syropu lub wody, z komory 8 do komory 10).

2. Płytka z dykty grubości 2-3 mm na dno podkarmiaczki.

3. Dwa wymiary gwoździ, około 15 i 8 mm, do zbicia między sobą ścianek i dna podkarmiaczki oraz umocowania wewnętrznych listewek.

4. Płytka paździerzowa grubości 3 mm o jednej stronie laminowanej do przykrycia komory na pokarm płynny.

5. Gruba folia ogrodnicza do wykonania wkładki – pojemnika do komory na pokarm płynny.

6. Szyba o grubości 4 mm do przykrycia komory na pokarm stały.

7. Beleczka odstępnikowa do wykonania prowadnicy podkarmiaczki. Umożliwi ona umieszczenie podkarmiaczki nad centrum gniazda po wyjęciu odpowiedniej beleczki w powałce.

8. Płyta styropianu grubości 2 mm do wykonania pudełka ocieplającego podkarmiaczkę.

Mając listewki, mamy prawie wszystko. Najlepiej kupić długą deskę i kazać pociąć stolarzowi na długie listwy o odpowiedniej szerokości. Tak będzie najtaniej i najszybciej. Listwy już sami potniemy na odpowiedniej długości odcinki w zależności od typu ula, do jakiego będziemy robili podkarmiaczki.

Kolejność wykonywanych czynności

1. Połączyć ze sobą za pomocą gwoździków cztery ściany boczne podkarmiaczki (1, 2, 3 i 4), tak by utworzyły ramę w kształcie prostokąta o wymiarach zewnętrznych 35 x 24 cm.

2. Przybić do ramy dno z dykty (5) o wymiarach jak wyżej.

3. Zrobić w dnie podłużny otwór (6) o wymiarach 15 x 1 cm, w odległości 5 cm od lewego boku podkarmiaczki, umieszczony centrycznie na środku, jak na rysunku. Można użyć w tym celu wiertarki, noża-piłki, pilnika.

4. Wstawić do środka podkarmiaczki i przybić na stałe ściankę działową (9) wysokości 5,4 cm, w odległości 6 cm od lewego boku podkarmiaczki. Nad nią będą przechodziły pszczoły po pokarm płynny z komory (7) do komory (10).

5. Wykonać z folii wkładkę-pojemnik i wstawić do komory (8) między ściankami (9, 3, 2 i 4), jak na rysunku B (linia przerywana). Do wykonania pojemnika najlepiej zrobić...

UWAGA!

Jestem głęboko przekonany, że nie można prowadzić intensywnej i racjonalnej gospodarki pasiecznej w pasiekach stacjonarnych, korzystających ze słabych i średnich pożytków bez posiadania wyżej opisanej podkarmiaczki. A takich pasiek podobno jest aż 90%.

Janusz Mazurek
Kiełpińska 6/15
01-707 Warszawa
tel. 022 835-29-96 dom
022 782-32-55 pasieka

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"