Nie tylko Apis mellifera

Znaczna większość naukowców pszczelarzy prowadzi badania nad tym gatunkiem pszczół, który jest charakterystyczny dla jego kraju. Niektórych jednak naukowców z Europy, Ameryki czy Australii zauroczyła południowo-wschodnia Azja ze swym bogactwem gatunków i podgatunków pszczół i tam wyjeżdżali na badania. Inni wreszcie jeżdżą prowadzić badania do Afryki.

fot.©Halina Woyke

To wszystko było mało dla Profesora Woyke. On jeździł do wszystkich części świata i wszędzie prowadził badania nad żyjącymi tam gatunkami i podgatunkami pszczół.

Przeglądając choćby same tytuły prac Profesora można w nich znaleźć zarówno rozmaite nazwy „zbiorcze” dla kilku porównywanych gatunków, jak np. „pszczoły azjatyckie” (4 tytuły) lub „pszczoły indyjskie” (3 tytuły), czy „pszczoły afrykańskie” (1 tytuł); jak i nazwy konkretnych gatunków: Apis cerana, pszczoła wschodnia (10 tytułów); Apis dorsata, pszczoła olbrzymia (25 tytułów); Apis dorsata breviligula (2 tytuły); Apis florea, pszczoła karliczka (1 tytuł); Apis koschevnikovi, czerwona pszczoła z Borneo (1 tytuł); Apis laboriosa, pszczoła skalna (9 tytułów); Apis mellifera adansonii (3 tytuły); Apis mellifera nubica, pszczoła nubijska (1 tytuł); Apis capensis, pszczoła przylądkowa (14 tytułów). W wielu innych jeszcze pracach Profesor podaje wyniki badań nad rozmaitymi gatunkami i podgatunkami pszczół, ale nazwy ich nie znajdują się w tytule pracy.

W 1968 r. w Brazylii Profesor prowadził badania nad tzw. pszczołą „zafrykanizowaną”, która z powodu swej dużej agresywności i intensywnego rozszerzania się była swego czasu postrachem Ameryki.

Oczywiście najwięcej prac Profesor poświęcił naszej pszczole miodnej Apis mellifera; jej podgatunkom A. m. mellifera, pszczoła środkowo-europejska; A. m. ligustica, pszczoła włoska; A. m. carnica, pszczoła kraińska; A. m. caucasia, pszczoła kaukaska; a nawet chowana na Malcie, A. m. ruttneri, pszczoła maltańska. Prawidłową nazwą pszczoły kaukaskiej jest pierwotna nazwa A. m. caucasia, nadana przez Pollmanna w 1889 r., a nie A. m. caucasica nadana przez Gorbachewa dopiero w 1916 r. Na podstawie znajomości literatury światowej oraz wyżej wymienionych danych wydaje się, że Profesor Woyke jest tym apidologiem, który prowadził badania nad największą liczbą gatunków i podgatunków pszczół. Badania nad rodzimymi gatunkami pszczół Azji Profesor prowadził podczas licznych wyjazdów, a nawet i dłuższych pobytów w wielu krajach tej części świata: Afganistan 1983 r., 1984 r.; Bhutan 2008 r.; Chiny 1982 r., 1992 r., 1993 r.; Filipiny 2004 r.; Indie 1974 r., 2002 r., 2005 r.; Malezja (Borneo) 1995 r., 1996 r.; Nepal 1998 r., 1999 r.; Tajlandia 1988 r., 1992 r., 2004 r.; Wietnam 1985 r., 1996 r.

prof. dr hab. Halina Woyke

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"