Pożytki jesienne: PNĄCZA DZIKO ROSNĄCE

Bluszcz pospolity – Hedera helix L.
Rodzina: Araliaceae – araliowate

Występowanie: cieniste lasy liściaste

Stanowisko: półcieniste

Gleba: lekko wilgotna lub wilgotna, próchniczna, gliniasta, świeża

Termin kwitnienia: IX-X

Długość kwitnienia: ~ 4 tyg.

Rozmnażanie: sadzonkowanie

Wydajność miodowa: 150-500 kg/ha

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: jasnopomarańczowy

W stanie naturalnym występuje w cienistych lasach liściastych, często też sadzony jest w celach dekoracyjnych. Dobrze rośnie po północnej stronie drzew i murów. Jest długowiecznym (kilkaset lat), samoczepnym pnączem wytwarzającym dwojakiego rodzaju pędy. U młodych osobników są one długie i elastyczne (10-20 m długości), ścielą się po ziemi lub wspinają na podpory za pomocą korzeni czepnych. Od nich wywodzi się łacińska nazwa rodzajowa rośliny pochodząca od greckiego słowa hédera = siedzenie, umocowanie. Natomiast dojrzałe egzemplarze wytwarzają krótkie, wyprostowane i sztywne pędy kwiatowe, które odstają od podpór, gdyż nie posiadają korzeni czepnych. Liście bluszczu cechują się żywo zieloną barwą, są skórzaste, zimozielone oraz dwupostaciowe: na pędach płonnych (niekwitnących) 3-5-klapowane, na pędach kwiatowych całobrzegie, jajowate lub w kształcie rombu.

Bluszcz nie ma specjalnych wymagań glebowych, jednak najlepiej rośnie na podłożach lekko wilgotnych lub wilgotnych, próchnicznych, gliniastych i świeżych. Znosi warunki miejskie i wiatr. W fazie młodocianej dobrze rośnie w cieniu, lecz do zakwitnięcia wymaga dużo światła (kwitnie wysoko w konarach drzew, na które się wspina). Podczas mroźnych zim może przemarzać, zwłaszcza pędy wspinające się. Ponieważ liście są zimozielone (nie opadają na zimę), przed zimą zaleca się obfite podlanie roślin.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"