Pożytki późnoletnie: KRZEWY OZDOBNE

Budleja Dawida (= omżyn) – Buddleja davidii Franch.
Rodzina: Loganiaceae – loganiowate

Stanowisko: słoneczne, lekko ocienione

Gleba: przepuszczalna, żyzna, świeża

Termin kwitnienia: VII-IX (X)

Długość kwitnienia: > 2 mies.

Rozmnażanie: sadzonki wierzchołkowe

Masa cukrów: 0,7 mg/10 kwiatów/dobę

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: rzadko zbierane

Ten wysoki (2,5-3 m wysokości), rozłożysty krzew o luźnym pokroju pochodzi z Chin, gdzie tworzy zarośla na zboczach gór. Do Europy został sprowadzony w XIX w. w celach ozdobnych. W warunkach klimatycznych Polski roślina wykształca pędy o długości 2,5-3 m, z których wyrastają lancetowate, drobno piłkowane liście okryte od spodu warstwą białego kutneru. W VII-IX (czasem kwitnienie przedłuża się do X) zakwitają różowe, ciemnopurpurowe, niebieskie, fioletowe, rzadziej białe kwiaty z pomarańczową plamką w gardzieli zebrane w wyprostowane lub przewieszające się wiechy o długości 10-30 cm. Kwiatostany wyrastają na szczycie tegorocznych pędów. Korona kwiatów ma kształt trąbki, osiąga długość do 10 mm. Elementy generatywne stanowią 4 pręciki i 1 słupek. Nektarnik o kształcie pierścienia otacza zalążnię słupka. Kwiaty nieprzyjemnie pachną, lecz przyciągają motyle, stąd w wielu językach roślina nazwana jest motylim krzewem np. ang. butterfly bush (ang. butterfly = motyl). Owocem jest cylindryczna torebka zawierająca drobne, opatrzone skrzydełkami nasiona. Budleja wykorzystywana była w tradycyjnej medycynie chińskiej jako remedium na rany i choroby skóry (m.in. przy trądzie i wrzodach). Współcześnie, wyciągi z jej ziela stanowią dodatek do kremów ochronnych i preparatów zapobiegających starzeniu się skóry, co wynika z silnych właściwości protekcyjnych rośliny przeciw promieniowaniu UV.

Krzew wymaga przepuszczalnych, świeżych i żyznych gleb oraz słonecznych stanowisk. Zimą często przemarza, lecz po przycięciu do zdrowej tkanki, odrasta. Przed zimą zaleca się okrycie dolnych części roślin, a wiosną silnie przycięcie krzewów (dzięki temu będą obficie kwitły) na wysokość kilku cm od ziemi. Rośliny można rozmnażać przez sadzonki wierzchołkowe.

Zadrzewnia kanadyjska – Diervilla lonicera Mill.
Rodzina: Diervillaceae – zadrzewniowate

Stanowisko: słoneczne, lekko zacienione

Gleba: przeciętna

Termin kwitnienia: VII – VIII

Długość kwitnienia: ~ 4 tyg.

Rozmnażanie: sadzonki zielne

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: żółtawy

Pochodzi z północno-wschodnich rejonów USA oraz Kanady, natomiast w Europie jest uprawiana od XVIII wieku w celach ozdobnych. Może być stosowana jako roślina okrywowa. Gatunkowa nazwa lonicera odnosi się do podobieństwa z ­przedstawicielami rodzaju Lonicera, czyli suchodrzew. Zadrzewnia dorasta do 60–120 cm wysokości. Wykształca nagie, prawie obłe pędy pokładające się tuż przy ziemi oraz włókniste korzenie. Liście są pojedyncze, osadzone na łodydze skrętolegle. Jesienią pięknie przebarwiają się na intensywnie czerwony kolor. Osiągają 4–10 cm długości, wyrastają na ogonkach. Blaszka liściowa cechuje się wyraźnie zaostrzonym wierzchołkiem oraz orzęsionym brzegiem. Kwitnienie trwa od VII do początku VIII, wówczas na roślinach pojawiają się jasnożółte kwiaty zebrane w małe podbaldachy na końcach tegorocznych pędów. Kwiaty mają koronę składającą się z pięciu płatków, które w dolnej części zrośnięte są w rurkę o długości 15 mm. Pręcików jest pięć oraz jeden słupek – ich górne części wystają poza koronę. Owoc to torebka zawierająca liczne, drobne nasiona. W swojej ojczyźnie zadrzewnia wykorzystywana jest w celach leczniczych. Sporządza się z niej herbatę pomocną przy bólu gardła oraz wykrztuśny syrop z liści i kwiatów zmieszanych z miodem. Ciekawostką jest fakt, że roślina bardzo szybko regeneruje się z podziemnej łodygi w przypadku uszkodzenia części nadziemnej przez ogień, co obserwuje się na obszarach dotkniętych pożarami.

Zadrzewnia jest odporna na chłód i suszę oraz może rosnąć na niezbyt urodzajnych glebach. Preferuje stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Rozmnaża się przez sadzonki zielne.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"