Pożytki późnoletnie: ROŚLINY DWULETNIE UPRAWNE

Czosnek cebula (= cebula zwyczajna) – Allium cepa L.
Rodzina: Amaryllidaceae – amarylkowate

Stanowisko: słoneczne

Gleba: żyzna, przepuszczalna, o dużej pojemności wodnej

Termin kwitnienia: VII-VIII

Długość kwitnienia: ~ 3 tyg.

Rozmnażanie: siew, dymka

Wydajność miodowa: 70-170 kg/ha

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: kremowy

To jedna z najstarszych roślin uprawnych występująca w wielu odmianach. Jest byliną, ale w uprawie utrzymuje się ją jako roślinę jednoroczną lub dwuletnią. Część podziemną rośliny stanowi różnokształtna cebula utworzona z ciemnoczerwonych, żółtych, białych lub pomarańczowych łusek. Z cebul wyrastają obłe, dęte, niebieskawozielone liście tzw. szczypior. Pęd kwiatostanowy pojawia się w drugim lub trzecim roku uprawy. Kwiaty zebrane są w pozorny baldaszek okryty przed kwitnieniem 2-4 pokrywami. Kwiaty są niewielkie, białozielonkawe. W jednym kwiatostanie - w zależności od odmiany - może być ich 180-360. Kwitnienie odbywa się w VII-VIII. Po przekwitnięciu powstaje owoc typu torebki zawierający czarne nasiona. Cebule i liście wykorzystywane są jako warzywo, przyprawa oraz w celach leczniczych. Roślina znana była w starożytnym Egipcie (gdzie spożywano ją w dużych ilościach), Grecji i Rzymie (tu była głównie pokarmem plebsu). Cebula zawiera substancje bakteriobójcze (fitoncydy) i dużo witamin. Dawniej znajdowała się wśród żelaznego zapasu pożywienia podczas wypraw morskich, a w czasie II wojny światowej odegrała niebagatelną rolę w dożywianiu więźniów i jeńców (m.in. chroniła przed szkorbutem). Roślina działa bakteriobójczo, grzybobójczo, wirusobójczo, przeciwmiażdżycowo, przeciwalergicznie, obniża poziom cukru we krwi. Polecana jest przy awitaminozie i w stanach zapalnych. Przykłada się ją na rany, czyraki i wrzody. Łuski wykorzystywane są do barwienia pisanek.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"