DRZEWA OZDOBNE

Klon srebrzysty – Acer saccharinum L.

Rodzina: Sapindaceae – mydleńcowate

Stanowisko: słoneczne do półcienistego

Gleba: piaszczysta lub gliniasta, dostatecznie wilgotna

Termin kwitnienia: III-IV

Długość kwitnienia: 1-2 tyg.

Rozmnażanie: siew nasion

Wydajność miodowa: brak nektarników

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: jasnożółty

Ojczyzną dorastającego do 40 m wysokości drzewa jest Ameryka Północna, zaś do Europy gatunek został sprowadzony w XVIII w. W Polsce sadzony jest w parkach i przy drogach. Roślina wytwarza szeroką koronę o nieco zwisających dolnych gałęziach oraz 5-klapowe liście z zieloną powierzchnią górną i srebrzystobiałą dolną, dorastające do 15 cm długości.

Klon srebrzysty jest rośliną jedno- lub częściej, dwupienną. Zielonkaworóżowe kwiaty pozbawione korony wyrastają w pęczkach przed rozwojem liści w III-IV. Kwiaty męskie zawierają 6 pręcików, żeńskie mają jeden słupek z dwoma długimi, efektownie wyglądającymi, czerwonymi znamionami. Owocem jest skrzydlak, który po dojrzeniu wcześnie opada i od razu kiełkuje. Drewno znalazło zastosowanie w meblarstwie do wyrobu fornirów i parkietów.

Klon czerwony – Acer rubrum L.

Rodzina: Sapindaceae – mydleńcowate

Stanowisko: słoneczne, półcieniste

Gleba: wilgotna, żyzna, o odczynie kwaśnym

Termin kwitnienia: (III) IV-V

Długość kwitnienia: 1-2 tyg.

Rozmnażanie: siew nasion

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: żółtozielonkawy

Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej (zaliczany jest do jednego z najpiękniejszych klonów w tamtej części świata), gdzie rośnie głównie w pobliżu rzek. W swojej ojczyźnie drzewo osiąga 40 m wysokości, natomiast okazy rosnące w Europie dorastają zazwyczaj do 10-20 m. Liście są 3-klapowe, rzadziej 5-klapowe o piłkowanym brzegu. Dolna strona blaszki cechuje się niebieskozielonym zabarwieniem, czasem jest owłosiona, natomiast górna ma barwę ciemnozieloną i jest błyszcząca. Jesienią liście pięknie się przebarwiają w różnych odcieniach czerwieni i pomarańczu, dzięki czemu w miejscach naturalnego występowania gatunek nazywany jest „latem Indian”.

Rośliny zazwyczaj kwitną przed rozwojem liści w (III)IV-V. Kwiaty mają zredukowany okwiat oraz delikatny zapach, wyrastają na krótkich szypułkach. Cechuje je ciemnoczerwona barwa i niewielka średnica (poniżej 1 cm). Zebrane są w pęczki. Roślina zawiązuje kwiaty funkcjonalnie męskie (o dobrze wykształconych pręcikach i zredukowanym słupku) i funkcjonalnie żeńskie (mają typowy słupek i zredukowane pręciki) osadzone na różnych osobnikach. W kwiatach męskich występuje 6-8 pręcików o długich nitkach. W centralnej części kwiatów żeńskich usytuowany jest słupek z dwudzielnym znamieniem, które wystaje na zewnątrz korony. Owoce to skrzydlaki ustawione pod kątem prostym. W młodości są jaskrawoczerwone, a po osiągnięciu dojrzałości (druga połowa V) opadają.

Klon czerwony najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Jest wytrzymały na mróz. Preferuje gleby wilgotne lub nawet bagniste, żyzne, o odczynie kwaśnym. Źle reaguje na obecność wapnia w podłożu. Można go rozmnażać z nasion wysiewanych zaraz po zbiorze w VI bądź przechowane wiosną po 1-1,5-miesięcznej ­stratyfikacji.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"