Pożytki wczesnoletnie: ROŚLINY DWULETNIE DZIKO ROSNĄCE

Żmijowiec czerwony (= żmijowiec ruski) – Pontechium maculatum (L.) Böhle & Hilger
Rodzina: Boraginaceae – ogórecznikowate

Występowanie: murawy kserotermiczne

Stanowisko: słoneczne

Gleba: sucha, zasobna w składniki pokarmowe, zasadowa

Termin kwitnienia: V-VIII

Długość kwitnienia: >8 tyg.

Rozmnażanie: siew nasion

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: szarawy

Jeszcze do 2000 r. łacińska nazwa rośliny brzmiała jako Echium russicum (syn. Echium rubrum). Gatunek rośnie dziko w zbiorowiskach kserotermicznych i stepowych w środkowo-wschodniej i wschodniej Europie, na Bałkanach, w Austrii, Turcji i na Kaukazie, w Polsce jedynie w południowo-wschodniej części województwa lubelskiego. Żmijowiec czerwony jest rośliną dwuletnią, lecz często zachowuje się jak bylina.

Dorasta do 1,2 m wysokości. Pęd rośliny jest wzniesiony, szorstko owłosiony, ale nie kłujący (w odróżnieniu od żmijowca zwyczajnego, którego częściej można u nas spotkać).

Liście mają lancetowaty kształt, są zaostrzone i pozbawione ogonków, w dolnej części zebrane w rozetę, na łodydze wyrastają skrętolegle. Kwiaty tworzą zbite, zwinięte na podobieństwo węża kłosowate kwiatostany. Do ich wyglądu prawdopodobnie nawiązuje nazwa rodzajowa Echium, która wywodzi się z języka greckiego, gdzie échis oznacza węża lub żmiję. Inna możliwa etymologia tej nazwy to dawne wykorzystywanie roślin jako antidotum przy ukąszeniach żmii. Kwiaty odznaczają się piękną, krwistoczerwoną barwą, mają lejkowaty kształt o długości 1,2-1,8 cm. Inną cechą charakterystyczną są pręciki (5) o długich, wystających poza koronę nitkach, które mają przypominać język żmii. Szyjka słupa ze znamieniem także jest wychylona poza obręb korony.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"