Pożytki późnoletnie: PNĄCZA OZDOBNE

Milin amerykański – Campsis radicans (L.) Seem.
Rodzina: Bignoniaceae – bignoniowate

Stanowisko: słoneczne, ciepłe

Gleba: żyzna, bogata w substancje organiczne, piaszczysto-gliniasta, dobrze zdrenowana

Termin kwitnienia: VII-IX

Długość kwitnienia: > 1 mies.

Rozmnażanie: odrosty korzeniowe

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: brudnożółte

Pochodzi z płd.-wsch. części USA, w Polsce jest stosunkowo mało znanym, słabo wijącym się pnączem osiągającym 10-15 m wysokości, niezwykle dekoracyjnym w czasie kwitnienia. Roślina wykształca pędy z korzeniami czepnymi oraz duże (do 30 cm długości), pierzaste liście o błyszczących, ciemnozielonych blaszkach. W VII-IX rozwijają się okazałe (10 cm długości, do 5 cm średnicy) szkarłatne, pomarańczowe, żółte lub różowe kwiaty o trąbkowatej koronie (dlatego też w niektórych językach milin ma w nazwie trąbkę np. ang. trupmet-creeper). Zawierają one 4 wygięte pręciki, od których wywodzi się łacińska nazwa rodzajowa (gr. kampsis = skrzywienie, krzywizna) i 1 słupek. Kwiaty zebrane są po 5-15 i rozwijają się na końcach tegorocznych pędów. U osób wrażliwych mogą wywołać alergiczną pokrzywkę przy miejscowym kontakcie, stąd angielska nazwa rośliny brzmi „cowitch”. Owocem jest długa (do 15-20 cm), strąkopodobna torebka. Nasiona są liczne, spłaszczone, z obu stron oskrzydlone, lecz w naszych warunkach klimatycznych rzadko dojrzewają. Roślinę można stosować na kwiat cięty.

Powojnik pnący – Clematis vitalba L.
Rodzina: Ranunculaceae – jaskrowate

Stanowisko: słoneczne, półcieniste

Gleba: żyzna, próchniczna, zasobna w wapń

Termin kwitnienia: VII-IX

Długość kwitnienia: ~ 2 mies.

Rozmnażanie: siew nasion

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: szarawy

Jest silnym, lewoskrętnie wijającym się pnączem dorastającym do 10 m wysokości. Na stanowiskach naturalnych stanowi wskaźnik azotu w glebie. Do pokroju rośliny nawiązuje łacińska nazwa rodzajowa, która prawdopodobnie wywodzi się od greckiego słowa kléma = pnącze, winorośl, latorośl, pnąca latorośl. Roślina wykształca najczęściej pięciolistkowe, całobrzegie lub grubo ząbkowane liście. Kwiaty są małe (około 2 cm średnicy), zielonkawobiałe, bezwonne lub o słabym zapachu, zebrane w wiechy. Okwiat stanowią cztery, obustronnie owłosione działki kielicha, płatków jest brak. Wewnątrz kwiatów znajdują się liczne pręciki i słupki. Roślina kwitnie w VII-IX, wytwarzając duże ilości kwiatów. Po przekwitnięciu powstają puszyste (dzięki pozostałości piórkowatych szyjek i znamion słupka) owoce, które długo utrzymują się na roślinach. Powojnik wykorzystywany jest w fitoterapii m.in. w chorobach nerek, zapaleniu pęcherza i przewodów moczowych, artretyzmie, gośćcu i zapaleniach stawów. Cała roślina jest trująca – może wywołać biegunkę, skurcze, paraliż oraz podrażnienia skóry. Tę ostatnią właściwość traci po wysuszeniu.

Cyklantera stopowa – Cyclanthera pedata (L.) Schrad.
Rodzina: Cucurbitaceae – dyniowate

Stanowisko: słoneczne

Gleba: dobrze zdrenowana, zasobna w składniki pokarmowe

Termin kwitnienia: VII-VIII

Długość kwitnienia: 3-4 tyg.

Rozmnażanie: siew

Wydajność miodowa: brak danych

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: kremowy

Jest jednorocznym pnączem pochodzącym z Andów (choć obecnie nie występuje już w stanie dzikim), gdzie znana jest jako achoccha, achocha, caigua, caihua. Osiąga długość do 5 m. Jej pędy są silne i gładkie, z wąsami czepnymi, dzięki którym roślina wspina się po podporach. Liście mają dłoniasto złożoną blaszkę utworzoną z 5 eliptycznych lub eliptycznolancetowatych listków. Kwiaty są pięciokrotne (mają 5 działek kielicha i 5 płatków korony), rozdzielnopłciowe. Męskie, w liczbie 20–50, zebrane są w wiechowate kwiatostany wyrastające na długich (10–23 cm) szypułkach. Kwiaty są niewielkie (5 mm średnicy) o jasnożółtej barwie oraz zrosłodziałkowym kielichu i zrosłopłatkowej koronie. Nitki pręcików (5) również są zrośnięte w centralnie przebiegającą kolumnę, główki pręcikowe tworzą zaokrągloną główkę. Kwiaty żeńskie wyrastają pojedynczo (czasem po 2–3) na tym samym odgałęzieniu co kwiaty męskie. Przypominają je wyglądem, z tym że zamiast pręcików zawierają jeden słupek. Oba typy kwiatów intensywnie pachną. Roślina kwitnie w VII-VIII.

Cyklantera najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na bogatym w składniki, dobrze zdrenowanym podłożu. Rozmnaża się z nasion wysiewanych wprost do gruntu na początku V lub z rozsady, którą należy wysadzić na miejsce stałe po 15 V. Gatunek jest odporny na choroby i szkodniki.

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"