Pożytki późnoletnie: KRZEWINKI

Ożanka właściwa – Teucrium chamaedrys L.
Rodzina: Lamiaceae – jasnotowate

Stanowisko: słoneczne

Gleba: przepuszczalna, wapienna

Termin kwitnienia: VII-VIII

Długość kwitnienia: 4-5 tyg.

Rozmnażanie: sadzonki pędowe, siew nasion

Wydajność miodowa: 0,83 mg/kwiat/doba

Wydajność pyłkowa: brak danych

Kolor obnóży: brązowawy

Roślina występuje w Polsce w stanie naturalnym, lecz na niewielu stanowiskach (dlatego została wpisana do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin, obejmującej gatunki zagrożone wyginięciem lub wymarłe), natomiast często uprawiana jest w ogrodach. Wydziela przyjemny zapach, ale smak ma gorzki. Część podziemną stanowią rozłogi, dzięki którym silnie się rozrasta. Jej łodygi są owłosione, liczne, często czerwonawo nabiegłe i pokładające się. W dolnej części drewnieją, osiągają wysokość 15-25 cm. Liście cechują się jajowatym kształtem, są wcinanokarbowane, u nasady klinowate, miękko owłosione, przypominają liście dębu. Od ich wyglądu pochodzi nazwa chamaedrys utworzona z greckich słów chamai = na ziemi, przy ziemi oraz drys = dąb. Kwiaty o różowopurpurowej, wargowej koronie ułożone są po 6 w nibyokółkach. Kwitnienie odbywa się w VII-VIII. Owoc stanowi czterodzielna, kulista rozłupnia, która samorzutnie pęka, uwalniając nasiona. Roślina wykorzystywana jest w fitoterapii. Dawniej jako środek pobudzający, przeciwko podagrze i w reumatyzmie, współcześnie jako lek ściągający, goryczowy (m.in. sporządza się z niej nalewki na żołądek), przeciwzapalny i przeciwbakteryjny. Zewnętrznie ożanka stosowana jest na trudno gojące się rany i żylaki. Niektórzy podają, że może uszkadzać wątrobę (w kilku krajach zabroniono jej stosowania).

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"