Pszczelarstwo w Maroku

Zdjęcie: Pixabay

Maroko, Egipt i Algieria mają najbardziej rozwinięte pszczelarstwo wśród krajów arabskich. Maroko jest liderem branży. Wiąże się to z faktem, że jest najzieleńszym krajem Afryki Północnej. Gęste lasy, pustynne oazy i górskie łąki, składają się na doskonałą bazę pożytkową. Ponadto tylko w Maroku, ze wszystkich krajów Afryki Północnej, ostały się duże, leśne kompleksy.

Miód zajmuje ważne miejsce w kuchni narodowej Maroka i zawsze jest stawiany na stół w czasie wizyty gości. Jego produkcja wynosi 4-7 tysięcy ton rocznie. Baza pożytkowa kraju wyróżnia się bogactwem i różnorodnością. Głównymi roślinami miododajnymi są: przelot pospolity, lebiodka pospolita (oregano), chruścina jagodna, głożyna, lawenda, migdałowiec, opuncja, wilczomlecz, rozmaryn, tymianek, bawełna, drzewa cytrusowe i eukaliptus. Marokański miód wyróżnia się wysoką jakością.

Produkcja, eksport i import

Szczyt sprzedaży przypada na Ramadan. Jednakże wysokie koszty produkcji patoki utrudniają jej eksport. Cena najbardziej popularnego i cenionego miodu tymiankowego wynosi aż 30 euro/kg. Przez ostatnie 5 lat wyeksportowano 132 tony miodu, a w samym 2019 roku było to zaledwie 8 ton. Głównymi nabywcami byli: USA, Indie i Oman. Niestety import znacznie przewyższa eksportu.

W 2019 roku do Maroka importowano 2,4 tysięcy ton miodu o wartości 5,1 mln dolarów amerykańskich.

Rasy pszczół

W Maroku hodowane są trzy rasy pszczół, doskonale przysposobionych do unikalnych warunków: A. mellifera intermissa (tunezyjska), A. mellifera sahariensis (pszczoła saharyjska) i A. mellifera major (marokańska). Do tej pory w kraju rozpowszechnione są tradycyjne cylindryczne ule plecione z trzciny.

Czytaj także: Chorwackie pszczelarstwo

Problemy

Coraz częstsze susze i inne anomalie klimatyczne, migracja ludności wiejskiej do miast, stosowanie do zwalczania szarańczy pestycydów, rosnący import taniego miodu i inne czynniki, sprawiają, że marokańskie pszczelarstwo ma się coraz gorzej.

Turystyka pszczelarska

Zagranicznym turystom oferuje się wycieczki „szlakiem miodu”, włączające w plan zapoznanie się z lokalnym pszczelarstwem i unikalnymi gatunkami miodu. Można wybrać się na wycieczkę do największej tradycyjnej pasieki świata – Inzerki, zbudowanej przez pszczelarzy już w 1850 roku. Pasieka ucierpiała w latach 90 XX wieku z powodu ulewy i była odnowiona dzięki pracy UNESCO i Amerykańskiej Agencji Rozwoj Międzynarodowego (USAID). Pasieka należy do 250 lokalnych pszczelarzy. Każdy z nich ma od 15 do 20 uli. Od lipca do sierpnia w Inzerki ma miejsce Festiwal Miodu, cieszący się dużą popularnością. Więcej na ten temat pisaliśmy tutaj.

Źródło: apiworld.ru