Kwiaty jak brudne klamki, czyli rzecz o przenoszeniu wirusów

Źródło: Freepik

Nie tylko pszczoły miodne są niezbędne do zachowania bioróżnorodności środowiska. O zdrowie dzikich zapylaczy również powinniśmy się troszczyć. Wirusy, które atakują nasze podopieczne, nie oszczędzają trzmieli. Przypuszczano, że korzystanie z nektaru tych samych kwiatów powoduje, że działają one jak „brudne klamki” w rozprzestrzenianiu chorób. Jednak żadne badanie tego nie udowodniło. Aż do teraz.

Zespół amerykańskich naukowców przeprowadził serię eksperymentów laboratoryjnych i modelowań matematycznych, które miały sprawdzić, czy wirusy mogą być przeniesione między gatunkami pszczół dzielących wspólne kwiaty i czy takie przenoszenie może zostać ograniczone lub całkiem stłumione.

Okazało się, że wirus zdeformowanych skrzydeł może zostać przeniesiony z zainfekowanej pszczoły miodnej na trzmiela (i w drugą stronę), gdy wspólnie użytkują kwiat czerwonej koniczyny (na tym gatunku prowadzono eksperymenty).

Czytaj także: Jak wzrosła liczba rodzin pszczelich na świecie

Modele matematyczne wykazały, że zapobieganie przenoszeniu się wirusów w rodzinie pszczelej, może przyczynić się do ograniczenia rozprzestrzeniania się choroby w środowisku. Czyli, jak zwykle, ważne jest dbanie o dobre zdrowie naszych podopiecznych, bowiem liczba zainfekowanych trzmieli spadnie, gdy spadnie również liczba chorych pszczół miodnych. Tutaj warto przypomnieć, że często najważniejszymi wektorami wirusów w gniazdach (i między rodzinami) są roztocza Varroa destructor. Dodatkowo ważny jest efekt „rozcieńczenia” – oznacza to, że im więcej w środowisku kwiatów, z których mogą korzystać owady, tym mniejsza szansa, że skorzystają z tego samego źródła pokarmu. To kolejny argument za tym, by sadzić jak najwięcej roślin miododajnych.

Źródło:Burnham, P. A., Alger, S. A., Case, B., Boncristiani, H., Hébert‐Dufresne, L., & Brody, A. K. (2021). Flowers as dirty doorknobs: Deformed wing virus transmitted between Apis mellifera and Bombus impatiens through shared flowers. Journal of Applied Ecology. doi:10.1111/1365-2664.13962