O miodzie pszczół bezżądłowych

Zdjęcie: Robyn Jay. Flickr.

Takiego miodu u nas nie uświadczysz. Oczywiście tylko dlatego, że pszczoły bezążądłowe nie żyją w Europie. Jednak podróżujący pszczelarze mogą spróbować tego miodu w Indiach czy Australii. Naukowcy z tego drugiego kraju przebadali, jakie właściwości ma taka patoka.

Naukowcy z Uniwersytetu w Queensland we współpracy z Queensland Health Forensic and Scientific Services przebadali skład chemiczny miodu pszczół bezżądłowych. Okazało się, że zawiera on sporo trehalozy! Jest to cukier powszechnie występujący wśród grzybów, bakterii i drożdży. Nie wiadomo było, skąd bierze się on w miodzie pszczół bezżądłowych – przypuszczano, że może pochodzić z kwiatów, ale nie wiedziano jakiego gatunku. Podejrzewano też, że może być z żywic. O ile bowiem europejskie pszczoły miodne tworzą plastry z samodzielnie wypacanego wosku, o tyle pszczoły bezżądłowe budują pąklowate komórki z żywic z dodatkiem wosku. Koniec z końców okazało się, że pszczoły bezżądłowe rozkładają sacharozę do trehalozy za pomocą enzymów w układzie trawiennym.  

Trehaloza jest trawiona przez nasze ciała wolniej, więc nie odczuwa się ostrego zwiększenia cukru we krwi, tak jak w przypadku glukozy. Ponieważ jest to cukier, który oddziałuje na organizm lepiej niż pozostałe, naukowcy starali się ustalić, co można by było zrobić, by pozyskiwać miód pszczół bezżądłowych o jeszcze  większej ilości trehalozy. Oczywiście w warunkach laboratoryjnych było to dość proste – owady otrzymywały po prostu sacharozę i produkowały z niej syrop (bo raczej takiego tworu nie można nazwać miodem). Jednak naukowcy zdają sobie sprawę, że w patoce nie chodzi tylko o cukier, lecz też o całą gamę substancji czynnych, których szkoda byłoby utracić tylko po to, by pozyskać produkt bogaty w trehalozę. Dlatego teraz badania skupią się na zidentyfikowaniu gatunków roślin uprawnych o jak największej ilości sacharozy. Dzięki temu hodowcy pszczół bezżądłowych będą mogli uzyskiwać miód odmianowy o wysokiej zawartości trehalozy.

Pszczoły bezżądłowe produkują o wiele mniej miodu niż Apis mellifera i między innymi produkt ten jest bardzo drogi.  

Z badań przeprowadzonych w 2018 r. wysnuto wniosek, że miód od pszczół bezżądłowych (gatunki z rodzaju Trigona spp.) ma lepsze właściwości przeciwbakteryjne, przeciwcukrzycowe i przeciwnowotworowe niż miód od pszczół europejskich. Jest bardzo przydatny w gojeniu się ran.

Czytaj także: Działanie antybakteryjne szwajcarskich miodów

Jest to o tyle interesujące, że miody (badanie również z 2018 r.) produkowane przez pszczoły bezżądłe miały więcej wody, były kwaśniejsze i o mniejszej zawartości cukrów i aktywności enzymatycznej w porównaniu do miodów pochodzących od pszczół miodnych. Wskazywałoby to więc na gorsze właściwości antybakteryjne czy przeciwutleniające. Tym samym analitycy podkreślają, że standardy prawne dla tych miodów powinny być inne niż dla europejskich.

Źródło:phys.org

Fatin Aina Zulkhairi Amin, Suriana Sabri, Salma Malihah Mohammad, Maznah Ismail, Kim Wei Chan, Norsharina Ismail, Mohd Esa Norhaizan, Norhasnida Zawawi, "Therapeutic Properties of Stingless Bee Honey in Comparison with European Bee Honey", Advances in Pharmacological and Pharmaceutical Sciences, vol. 2018, Article ID 6179596, 12 pages, 2018. https://doi.org/10.1155/2018/6179596

Nordin, A., Sainik, N. Q. A. V., Chowdhury, S. R., Saim, A. B., & Idrus, R. B. H. (2018). Physicochemical properties of stingless bee honey from around the globe: A comprehensive review. Journal of Food Composition and Analysis. doi:10.1016/j.jfca.2018.06.00