Chorwackie pszczelarstwo

Zdjęcie: Pixabay.

W Chorwacji żyje 7283 pszczelarzy i 444 tysięcy rodzin pszczelich – średnio po 57 rodzin na jedno gospodarstwo pasieczne. Produkcja miodu w 2017 roku wyniosła 8,1 tysięcy ton, a w 2018 roku – 7,4 tysięcy ton. Na realizację programu rozwoju pszczelarstwa z budżetów UE i Chorwacji w 2020 roku przeznaczono 1 mln euro. Średnie spożycie miodu na obywatela to ponad 2 kg rocznie, co plasuje Chorwację na pierwszym miejscu w Unii Europejskiej.  

Z 14,4 tysięcy zarejestrowanych pasiek 63% z nich jest stacjonarna, a 37% wędrowna. W Chorwacji najwięcej jest uli Langstrotha (64%), Alberti-Znidersic (35%), a Dadanta 1%. Zagęszczenie rodzin pszczelich na jednym kilometrze kwadratowym wynosi 9. Stowarzyszenie hodowców matek pszczelich, istniejące od 1881 roku. Liczy około 40 członków, którzy rocznie są w stanie wyhodować 35 tysięcy matek. Związek Chorwackich Pszczelarzy (Hrvatski pčelarski savez – HPS) istnieje od 1954 roku i liczy 145 regionalnych oddziałów i 7 tysięcy członków. Składka roczna wynosi 30 euro rocznie.

Czytaj także: Polska tuż za podium w produkcji miodu

Wymieniony wyżej typ ula Alberti-Znidersic (AZ) nazywany jest również ulem-książką, otwiera się go bowiem z boku, nie od góry. To modyfikacja ula Langstrotha. Często wykorzystywany jest w chorwackich stebnikach.

Śmiertelność rodzin pszczelich utrzymuje się w Chorwacji na poziomie 10% rocznie. Głównymi przyczynami spadku rodzin są warroza, zgnilec amerykański (29 przypadków zanotowanych w 2010 roku i 674 w roku 2016) i zatrucie pszczół pestycydami. W czerwcu 2020 roku w rejonie Żupanii Medzimurskiej, w wyniku zatrucia chemicznymi środkami ochrony roślin, śmierć poniosło aż 600 rodzin pszczelich.

Chorwacja aktywnie uczestniczy w międzynarodowym handlu miodem, wielkość importu stabilnie rośnie i trzykrotnie przewyższa poziom eksportu. Przez spadek światowych cen miodu, niskie są również dochody z jego sprzedaży za granicą.

Dynamika importu miodu przez Chorwację:

Dynamika eksportu chorwackiego miodu:

Najwięcej miodu w 2019 płynęło do Chorwacji z Hiszpanii, Chin (467 ton), Polski, Węgier i Niemiec. Do krajów, które kupuje najwięcej chorwackiego miodu zaliczają się: Słowenia, Bośnia, Serbia, Niemcy i… Polska.

Chorwacja wyraźnie dzieli się na trzy strefy, znacznie różniące się ukształtowaniem terenu, klimatem, a co za tym idzie – szatą roślinną. Z tego powodu pszczoły korzystają z różnych baz pożytkowych. Najważniejszym regionem pszczelarskim w kraju jest Równina Panońska na północy. To tutaj powstaje 60% chorwackiego miodu.

Główne gatunki roślin miododajnych to: rzepak, akacja, kasztanowiec, lipa, słonecznik, mniszek i nawłoć. Na wybrzeżu morza Adriatyckiego, charakteryzującego się śródziemnomorskim klimatem, najczęściej pozyskuje się patokę z rozmarynu, lawendy i szałwii. Centralna i górzysta Chorwacja ma klimat umiarkowany i tam najważniejszą rośliną miododajną jest wrzos. W tym regionie zbierany jest również miód spadziowy ze świerków.

Czytaj także: Rosyjskie pszczelarstwo w 2020

Wydawane przez Związek czasopismo „Hrvatska pcela” to jedna z najstarszych gazet pszczelarskich, ponieważ pierwszy numer pojawił się na rynku w 1881 roku. Na początku czasopismo ukazywało się pod tytułem „Slawońska* pszczoła”, następnie jako „Chorwacka Pszczoła” i „Pszczoła”, a w 1994 roku ponownie przyjęło nazwę „Chorwacka Pszczoła”.

W końcu 2018 roku w Chorwacji rozpoczęto program wprowadzenia miodu do szkolnych stołówek. Obejmuje on 828 szkoły (72 tys. uczniów), do których miód dostarcza 380 pszczelarzy. Na realizację tego programu w 2020 roku rząd Chorwacji przeznaczył 1,4 mln kun (850 tysięcy zł).

*Slawonia to historyczna kraina we wschodniej Chorwacji.

Źródło: Apiword.ru