Słów kilka o pszczelarstwie Tanzanii

Zdjęcie: Freepik

Położona we wschodniej Afryce Tanzania (liczba ludności 65 mln, PKB na obywatela to 2,8 tys. $) pozostaje jednym z biedniejszych państw na świecie. Jednak pod względem rozwoju pszczelarstwa przewyższa większość innych krajów Afryki.

Podczas 48. Kongresu Apimonidii w Chile, który miał miejsce we wrześniu tego roku, wybrano nie tylko gospodarza 49. kongresu (którym została Dania), ale również 50. Odpowiednie wnioski złożyły dwa kraje: Tanzania i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Zwyciężyła Tanzania i jubileuszowy 50. Kongres Apimondii odbędzie się 20–25.09.2027 r. w położonym na północy kraju mieście Arusza.

Według ministra zasobów naturalnych i turystyki Angeliego Kairuki, pod względem produkcji miodu i innych produktów pszczelich Tanzania zajmuje 14. miejsce na świecie i drugie miejsce w Afryce, tuż za Etiopią. W ostatnich latach produkcja miodu wynosiła 30,4 tys. ton rocznie, a w 2025 może wzrosnąć do 60 tys. ton. Zasoby przyrodnicze pozwalają Tanzanii produkować ponad 130 tys. ton miodu rocznie.

Kairuki ma nadzieję, że Apimondia będzie katalizatorem rozwoju pszczelarstwa w Tanzanii, przyczyni się do podniesienia kwalifikacji lokalnych pszczelarzy i ich znajomości nowoczesnych technologii, pobudzi napływ prywatnych inwestycji w tę branżę.

Od 2020 roku pozwolono na rozmieszczanie pasiek w pobliżu parków narodowych i rezerwatów przyrody. W celach ulepszenia jakości miodu i zwiększenia jego eksportu zaplanowano modernizację 6 przedsiębiorstw zajmujących się obróbką miodu.

Czytaj także: Pszczelarstwo Węgier

W ostatnich latach Tanzania eksportowała średnio 470 ton miodu rocznie. Według nieoficjalnych danych wielkość eksportu jest znacznie wyższa, ponieważ część dostaw miodu do sąsiednich krajów afrykańskich po prostu jest nierejestrowana. To samo dotyczy eksportu wosku pszczelego.

Dynamika eksportu tanzańskiego miodu:

Źródło: International Trade Center

Największymi nabywcami tanzańskiego miodu w 2022 r. byli (w tonach): USA – 96; Kenia – 85; Niemcy – 83; Irlandia – 63; Uganda – 57.

Główną przeszkodą dla zwiększenia eksportu tanzańskiego miodu pozostaje jego niska jakość z powodu archaicznych technologii produkcji. Większość lokalnych pszczelarzy wciąż preferuje tradycyjne cylindryczne ule z wydrążonych pni i kory akacji oraz innych drzew ze względów cenowych. Na przykład, według ankiety przeprowadzonej wśród 74 pszczelarzy z prowincji Dodoma, 44 z nich wykorzystuje tradycyjne ule, tylko 6 pszczelarzy używa współczesnych uli ramkowych, a ule obu rodzajów mają w pasiekach 24 osoby. Najprawdopodobniej analogiczna sytuacja ma miejsce w innych regionach, nie zebrano jednak danych na ich temat. Trend prowadzenia tradycyjnej gospodarki pasiecznej na niewydajnych ulach utrzymuje się mimo faktu, że z uli ramkowych można zebrać 20 kg miodu rocznie, a z tradycyjnych zaledwie 5 kg.

Czytaj także: Amerykańska pszczoła

Pszczelarstwo najlepiej rozwinięte jest w centralnych i zachodnich rejonach Tanzanii. Angażuje się w nie około 2 mln obywateli. Ustawa o pszczelarstwie była uchwalona w 2022 roku.

Przewidywane jest, że w Kongresie Apimondii weźmie udział około 6000 zagranicznych gości.