Taniec pszczół przyda się w ochronie przyrody

Jak sprawnie chronić bazy pożytkowe zapylaczy? Najpierw musimy wiedzieć dokładnie kiedy i gdzie owady poszukują pokarmu. Wydawałoby się, że do rozwiązania tej zagadki wystarczy obserwowanie tańca pszczół, który przecież wskazuje, gdzie dokładnie znajduje się pożywienie. Okazuje się jednak, że temat komunikacji zbieraczek wcale nie jest do końca rozwikłany.

Karl von Frisch jako pierwszy rozszyfrował taniec pszczół i z tego powodu w 1973 roku dostał nagrodę Nobla z medycyny. Jednak wiele aspektów tego sposobu komunikacji pozostało niewyjaśnionych. Między innymi zagadką było dlaczego pszczoły, które przekazują informacje o tej samej lokalizacji pożytku, czasem tańczą w odmienny sposób, a inne osobniki w ulu mogą wpłynąć na ruchy zbieraczki i zmienić je.

Naukowcom z Virginia Tech udało się przetłumaczyć taniec pszczół w taki sposób, który pozwoli wszystkim badaczom na całym świecie dokładnie zrozumieć co owady chcą przekazać koleżankom z ula. Artykuł naukowy ukazał się w kwietniowym Animal Behaviour.

– Zanim będziemy w stanie zapewnić pokarm zapylaczom, musimy wiedzieć kiedy i gdzie potrzebują pożywienia. Dlatego postanowiliśmy ostatecznie odczytać taniec pszczół – mówił główny autor artykułu Schürch – to pierwszy, podstawowy krok.

– Uważamy, że pszczoły mogą być wykorzystane jako bioindykatory – dodała Margaret Couvillon, druga prowadząca projektu. – Są w stanie poinformować nas bardzo precyzyjnie, gdzie znajduje się pożytek i w jakiej porze roku. Więc jeśli ktoś będzie chciał wybudować np. supermarket, to dowiemy się, czy przypadkiem jakieś bardzo ważne źródło pożytku nie zostanie zniszczone. A tam gdzie pożywiają się pszczoły, posilają się też inne zapylacze. To ułatwi ochronę środowiska.

By w pełni zrozumieć język pszczół, trzeba dogłębnie zbadać temat. Naukowcy bardzo dokładnie analizowali taniec zbieraczek i skrupulatnie kreślili ścieżki na mapach, po których owady poruszały się w środowisku. Porównywali je z ruchami tańca i łączyli m.in. z czynnikami, których wcześniej nie brano pod uwagę, jak np. poziomem hałasu. To pomogło im zrozumieć dlaczego różne pszczoły przekazują informacje w trochę odmienny sposób.

Eksperyment wyróżniała także wielka liczba pszczół, które zostały wytrenowane do poszukiwania pokarmu. Każda była obserwowana w czasie lotów na duże odległości.

Po zebraniu danych z eksperymentu, porównano wyniki ze wszystkimi opublikowanymi do tej pory pracami naukowymi, dotyczącymi tańca pszczół. Uwzględniając nowe czynniki, jak ten związany z hałasem, naukowcy byli w stanie przedrzeć się przez różnice między gatunkami i sformułować uniwersalny kod, do ostatecznego rozszyfrowania języka Apis mellifera.Ustalili, że różnice w tańcu pszczół pojawiające się w danej populacji, z pszczelej perspektywy nie mają znaczenia. Komunikaty nakładają się na siebie i mimo różnic pszczoły z Anglii spokojnie porozumieją się z pszczołami ze stanu Wirginia. 

Źródło: 

https://phys.org/news/2019-03-decipher-codify-universal-language-honey.html