Amerykańska pszczoła

Ilustr. Martyna Walerowicz, Midjourney, CC BY-ND 4.0

Chociaż pszczoła miodna zdaje się być wpisana w amerykański krajobraz tak samo jak w nasz, to należy pamiętać, że nie jest ona gatunkiem rodzimym dla Ameryki Północnej i Południowej, a także Australii. Nowe badania genetyczne obrazują też, który gatunek pszczół europejskich stał się najbardziej popularnym w Stanach.

Tak jak wspomniałam we wstępie, pszczoły miodne nie są gatunkiem rodzimym dla Ameryki Północnej – zostały one sprowadzone na kontynent w XVI w. przez imigrantach z Europy. Głównie przywieziono „ciemne” pszczoły środkowoeuropejskie (Apis mellifera meliffera), jednak dzięki „pracy u podstaw” Lorenzo Langstrotha (człowieka, który wprowadził do gospodarki pasiecznej ramki, opracował bardzo popularny do dzisiaj w Stanach ul nazwany później jego nazwiskiem, a także pisał poradniki pszczelarskie) ostatecznie o wiele bardziej rozpowszechniona stała się w USA pszczoła włoska (Apis mellifera ligustica). Jak kształtuje się profil genetyczny pszczół, utrzymywany w amerykańskich pasiekach?

Badania na ten temat przeprowadził profesor Allen Szalanski pracujący w Arkansas Agricultural Experiment Station (Rolniczej Stacji Eksperymentalnej w Arkansas). Jego prace skupiają się na genetyce owadów, a w przypadku pszczoły miodnej na badaniu patogenów. Badania przeprowadził tylko w stanie Arkansas, razem z doktorką Dylan Cleary. W tym rejonie USA żyje ponad 3800 zarejestrowanych pszczelarzy i 61 000 rodzin pszczelich. Natomiast próbki do badań pozyskano z 540 uli.

Badania wykazały, że genami dominującymi u amerykańskich pszczół są te pochodzące od pszczoły włoskiej (linia C), co dla nikogo nie było zaskoczeniem. Mniej genów badane owady dziedziczyły po pszczołach zafrykanizowanych (linia A), a także trafiły się geny linii O, czyli pszczoły wschodniej (Apis cerana). Jednak dużym zaskoczeniem dla naukowców było odkrycie, że niektóre robotnice ze stanu Arkansas miały mitochondrialne DNA od pszczół środkowoeuropejskich (zwanych linią M). Mitochondrialne DNA (i same mitochondria) dziedziczy się tylko po matkach.

Czytaj także: Bezgłowa pszczoła, która się rusza i układ nerwowy

Wcześniej zakładano, że pszczoły środkowoeuropejskie nie przetrwały w środowisku bez opieki człowieka, a z pewnością musiały wyginąć po pojawieniu się na kontynencie Varroa destructor. Zwłaszcza, że żyjące na północy pszczoły nie mają w genomie DNA linii M. Prawdopodobnie środkowoeuropejskie geny mitochondrialne trafiły do puli genetycznej pszczół włoskich, gdy pszczelarzy zbierali rójki ze środowiska i umieszczali w pasikach. Zagadką jednak pozostaje, dlaczego te geny utrwaliły się akurat wśród pszczół żyjących w Arkansas. Czyżby klimat tego stanu był dla nich lepszy?  A może chodzi o dbanie o środowisko naturalne, z którego słynie ten rejon USA?

Badania mają zostać opublikowane w Journal of Apicultural Research pod koniec tego roku.

Źródło: beeculture.com