Pszczoła trąbalska

Zdjęcie: USGS Bee Inventory and Monitoring Lab

Czego by nie próbowała wymyślić sztuczna inteligencja, natura i tak ją pobije. Patrzycie na pszczołę Geodiscelis longiceps, której aparat gębowy jest dłuższy niż jej ciało, a po złożeniu sprawia, że owad wygląda jak postać z kreskówki.

Gatunek ten żyje na pustyni Atakama w Chile, która jest najsuchszą pustynią na świecie, więc wiele kwiatów skrywa swój nektar bardzo głęboko w koronach kwiatów, by nie dopuścić do nadmiernego odparowania wody. Jednocześnie pszczoły, które odwiedzają takie kwiaty, muszą mieć naprawdę długie języczki, by się do nich dostać – dokładnie tak jak Geodiscelis longiceps.

To maleńka pszczoła należąca do rodziny lepiarkowatych, która została odkryta w 2004 r., a po raz pierwszy opisana w literaturze w 2005. Ciało samców ma długość 4,3 mm, pojedyncze skrzydło ma 2,3 mm, a szerokość głowy to 1 mm. Zarówno długość ciała samic, jak i ich skrzydła są większe o 0,5 mm, a szerokość głowy o 0,1 mm. Przedstawiciele Geodiscelis longiceps pożywiają się nektarem kwiatów roślin z rodzaju Tiquilia (nie mylić z tequilą, która jest napojem alkoholowym wytwarzanym z agawy niebieskiej, zapylanej przez nietoperze).

Zdjęcie: Samiec Geodiscelis longiceps. Autor: Yorku.ca

Zdjęcie: Samica Geodiscelis longiceps. Autor: Yorku.ca

Źródło:

Laurence Packer, A New Species of Geodiscelis (Hymenoptera: Colletidae: Xeromelissinae) from the Atacama Desert of Chile, J. HYM. RES. Vol. 14(1), 2005, pp. 84-91

Yorku.ca

USGS Bee Inventory and Monitoring Lab